ja jak bylem na starych zly to im zawsze mowilem ze sam sie nie prosilem na
swiat.
jesli juz ma byc na kogos zly to niech bedzie na tego kto zyje. W sumie to
pierwszy krok zeby zdjac z siebie wine.
No ale dochodzimy wtedy do pytania o sens zycia bo jesli to nie nasz wybor
ze zyjemy to po co zyjemy?
Chyba nie ma innej drogi jak po prostu polubic zycie. Niektorym moga byc w
tym potrzebne leki (psychiatria) bo sa w depresji z powodu przekonania o
swojej winie.

W sumie nie uniknie sie psychologa bo to dluga droga - jesli ktos sobie
dlugo wmawial ze jest do niczego, szczegolnie w dziecinstwie to jak to sie
czasem mowi "zostal zgwalcony przez uszy" :) i treba czasu zeby mu to wybic
z glupiej zakompleksionej glowki, no nie?
Sprawa, co jest bardoz czeste, polega na zaakceptowaniu siebie i byciu
akceptowanym przez innych....
tak mi sie wydaje.

Pozdrawiam,
Doker