Iza pisze:
> Powiadasz "testy na rzeczywistość". Jak to sobie wyobrażasz?

Coś w stylu serii pytań które sobie zadajesz i odpowiedzi których sama
sobie udzielasz. Tak by w sposób logiczny i racjonalny stwierdzić czy
masz powód by czuć zdezorientowanie albo wierzyć w to co widzisz. Chodzi
o to że osoba w tym stanie zdezorientowania pozostanie dopóki, dopóty
nie znajdzie jakiegoś sensownego punktu odniesienia by uświadomić sobie
stan rzeczy (tak jak w Twoim przypadku fakt bycia w ubraniu). Wtedy
dezorientacja znika. Dla osoby chorej mogłaby być to jakaś logiczna i
racjonalna odpowiedź. (np po horrorze boisz się wstać z miejsca i pójść
do kibla, bo masz wrażenie że zaraz coś gdzieś wyskoczy i ci zrobi
krzywdę, ale zaraz uświadamiasz sobie, że to tylko twoje własne
produkcje i możesz je zignorować).

>> I podobnie ze schizofrenią w której halucynacje powodują że ta osoba
>> niejako walczy sama ze sobą, że tam są jakieś dwa przeciwstawne
>> pierwiastki.
>
> Walczy ze sobą? Hmm... wydaje mi sie, ze to duże uproszczenie tego
> stanu. Obejrzałam sporo tych filmików i powtórzę się o ile sa oparte
> na prawdziwych relacjach, to osobiście w stałym zetknięciu z osobą
> chorą chyba bym sie szybko załamała sama. Po pierwsze z poczucia
> kompletniej bezradności i współczucia a po drugie ze strachu przed
> nieznanym. Ciężka sprawa.
> ____
> Iza
>
Jest taki film pt. "Memento". Co prawda nie dotyczy schizofrenii, a
zaniku pamięci. Ale i on znalazł metodę by jakoś funkcjonować. I to
można porównać do "testów rzeczywistości" w przypadku schizofreników.


--
"Trzy potęgi rządzą światem: głupota, strach i chciwość."