> Czemu tak jest? Pamiętam wizyty w Kościele, gdy jeszcze chodziłam do
> Kościoła. Starsi ludzie z kamiennymi, smutnymi twarzami, nastrój
bardzo
> poważny i rzekłabym przygnębiający. Na kogoś kto się śmiał czy był
troszkę
> głośniej reagowano oskarżającymi spojrzeniami i "ciiii".
> Czemu akurat o Kościele piszę? Bo to miejsce, w którym mówi się o
Bogu, o
> Tym, który to życie nasze nam daje i o Tym, który decyduje, kiedy
> odchodzimy. Czemu to wszystko w Polsce jest takie posępne, ciężkie i
smutne?
>
Bo śmiać się potrafi tylko człowiek psychicznie (umysłowo) wolny - a
takich kościół się boi.

Pozdrawiam
Qwax