W dniu piątek, 16 grudnia 2016 23:42:51 UTC+1 użytkownik pinokio napisał:
> W dniu 16.12.2016 o 23:39, Jakub A. Krzewicki pisze:
> > Chodzi tyko o stwierdzenie, że "ja" jest ze świata, skutkiem zachodzącej w nim
> > linii przemian i przekształceń, a nie spoza świata. Buddyści po prostu są
> > przekonani, że ich poczucie tożsamości wynika z zaszłości światowych, a nie
>
> A może buddyści mają inną drogę i muszą się wcielać a Jezus uwalnia od
> wcieleń? Dlaczego zależy Ci na tym, by wszyscy wierzyli w reinkarnację?

Mi zależy, aby ludzie którzy są empirykami jak ja i argumenty typu "tradycja"
nie grają u nich większej roli wierzyli w odrodzenie i współzależne powstawanie
raczej niż w brak życia pozagrobowego, ponieważ jest to najbardziej zakorzeniona
w tym sposobie myślenia teoria dotycząca człowieka w kontekście tego, skąd
przychodzi i dokąd zmierza dla tego sposobu zbierania danych rzeczywistych,
dla tej epistemologii. Ludzie, którzy mają tradycje podobne do Twojej mogą
zachować je, jeżeli im to rzeczywiście służy i jeżeli tego chcą, w takim wypadku
jest to prowizorycznie zalecane. Nie jest to herezja ciężka, która uniemożliwia
wyzwolenie. Herezją ciężką są te religie, które prowadzą do poważnych
samookaleczeń, ofiar z ludzi np. jeńców, rozlewu krwi, które niszczą książki,
oświatę, stosują brutalne kary śmierci za przestępstwa inne niż przeciwko życiu,
zachwalają wojnę napastniczą jako sposób prowadzenia misji no i w sposób
systematyczny zwalczają rzetelną wiedzę o buddyzmie. Niemal każda religia tego
rodzaju za wyjątkiem tych otwarcie czczących zasadę zła może się zmienić na
lepsze i wtedy można mówić o niej jako o standardowym, umiarkowanym odchyleniu
od Dharmy, które nie prowadzi do łamania 5 Wskazań, a więc także nie prowadzi,
jeżeli nie wykracza się poza nią - do złych odrodzeń. A więc dobry czy zły styl
życia spowodowany działaniem jakiejś religii niebuddyjskiej to jest kryterium,
czy odchylenie nie jest poważne i ta religia jest zdrowa, czy poważne i ta
religia się nie nadaje jako instrument szerzenia Dharmy. Jeśli religia
buddyjska z kolei zboczy ze zdrowej ścieżki, to traktuje się ją jako
niebuddyjską dopóki jej zasady nie zostaną naprawione przy czym z reguły
łatwiej ją naprawić (przekierować) ze względu na wspólną technologię,
kosmologię, epistemologię, deklarowany symboliczny panteon etc. wspólny grunt.
W jednej z tradycyjnych chińskich powieści ludowych o niebie i piekle napisanej
w stylu przypominającym zachodni gatunek bangsian fantasy - wyraźnie są
przedstawieni wyznawcy różnych religii, ze względu na zarówno zasługi, jak
i związki podążający do Czystych Krain w tym chrześcijanie. Wyjątek - czarna
owca został opisany w postaci Chińczyka z Tajwanu nawracającego się na jedną
z popularnych sekt protestanckich prowadzoną w stylu podobnym do zachodnich
"teleewangelistów" jako dla człowieka, który zdradził tradycyjny chiński styl
życia (w tym wyparł się kultu przodków!) na rzecz pop-religii. Nie mówię,
że pop-religie są całkiem złe - są lepsze niż areligijność, ale nie jest to
coś, za co godzi się wyprzedawać kulturę wysoką w zakresie wiary.