"licealistka" w wiadomości news:5b53.00001fa2.3fb4d46d@newsgate.onet.pl
napisal(a):
>
> W książce którą wymieniłam powyżej autor opisuje przeżycia
> ludzi, którzy "przeżyli" śmierć kliniczną.

Ano wlasnie... ksiazka opisuje wspomnienia osob, ktore przezyly smierc
kliniczna. Smierci klinicznej jednak nie nalezy mylic z faktyczna smiercia.
Z drugiej strony nie ma powrotu. Ci ludzie opisuja przezycia zwiazane z
przechodzeniem na druga strone.

Czarek pisze, ze nasza egzystencja nie mialaby sensu, gdyby poza nia nie
bylo nic wiecej. Uswiadomilem to sobie jakis czas temu przygladajac sie
kolejnym pokoleniom. Aby nie gmatwac najlepiej wykorzystac jakis prostszy
przyklad - np. jednodniowka. Caly cykl rozgrywa sie jednego dnia. Czemu
cale to krotkie zycie jest podporzadkowane? Wydaniu potomstwa. Moze wiec to
potomstwo ma jakies inne cele? Potomstwo ma ten sam cel - wydac potomstwo.
I rowniez tylko po to, aby potomstwo potomstwa moglo wydac potomstwo. Taka
paranoja... zaklety krag, sztuka dla sztuki! Czy to w czyms przeszkadza
jednodniowce? Nie! Nie przeszkadza jej, poniewaz nie posiada swiadomosci.
Posiada ja natomiast czlowiek. Z chwila gdy ona nabrala odpowiednich
ksztaltow, zadal sobie pytanie "dlaczego?". Czlowiek zapytal o sens
wlasnego istnienia. Co go do tego sklonilo? Jego wlasna przemijalnosc,
ktora unaocznila sie w smierci bliskich. Zapewne czlowiek pierwotny nie
myslal o jednodniowce, ale uswiadomil sobie obled tego kola... narodziny...
przekazanie zycia... smierc... narodziny... przekazanie zycia... smierc...
narodziny... przekazanie zycia... smierc... STOP! Swiadomosc tego jest zbyt
straszna. Po co to wszystko? Po co te wszystkie trudy kiedy koniec jest
zawsze ten sam. Po co plodzic dzieci, aby mogly splodzic dzieci, ktore beda
miec dzieci, a wszystkich i tak ostatecznie czeka smierc. Wszystko ma swoje
plusy i minusy - swiadomosc otwiera przed czlowiekiem wiele mozliwosci, ale
jednoczesnie moze doprowadzic do jego unicestwienia (podobnie jak z
okielznaniem energii atomowej - swiadomosc to jednak znacznie ciezszy
kaliber). I tak zaczela sie rodzic religia - jako obrona przed
unicestwieniem ze strony swiadomosci. Zaczeto wiec dbac o zmarlych,
celebrowac ich pamiec. Zaczela rodzic sie idea zycia pozagrobowego. I to
jest cos wspanialego. Idea ta lagodzi bowiem w jakims stopniu bol po
stracie osob bliskich, a co wazniejsze nadaje sens ludzkiemu istnieniu. To
juz nie jest tylko cykl narodzin, przekazania zycia i smierci. Pojawia sie
jakas kontynuacja. Smierc, ktora przerazala stala sie jedynie pomostem
laczacym dwa swiaty. Fenomen tego tworu polega na tym, ze jest to droga
jednokierunkowa. Kto umiera (faktycznie) juz nie powraca, a co za tym idzie
nie moze dac swiadectwa, ze tam nie ma nic, lub tez jest wszystko. Jest to
fenomen wiary, ktora dodaje czlowiekowi sil. Jestes sobie w stanie
wyobrazic co by sie stalo, gdyby udowodniono, ze z chwila smierci wszystko
sie konczy? Nie ma nic... pewnie nawet "nic" to zbyt wiele, poniewaz nie ma
juz kto tej nicosci doswiadczyc. Co wtedy dzialoby sie z ludzmi? Zapewne
czesc dalaby sobie jakos rade. Wielu jednak spasowaloby natychmiast. Inni
zakonczyliby wszystko przy najblizszym potknieciu w swoim zyciu - bo po co
sie meczyc, kiedy mozna po prostu zniknac.
Jedni udaja sie do Wielkiego Manitu, inni na Lono Abrahama, do Krainy
Wiecznych Lowow, do Edenu, Hadesu, lacza sie energetycznie czy tez
reinkarnuja. Jest wiele przepisow na kontynuacje istnienia, ale jeden cel -
nadanie sensu ludzkiemu zyciu.

Na szczescie ja nie jestem, ani tez nikt inny nie jest w stanie udowodnic,
ze sie sie nie myle :-)



pozdrawiam
--
Greg
Nie Tylko Poezja - http://republika.pl/szedhar/
Serwis PSPHome - http://www.psphome.htc.net.pl/
Z psychologia jedyne co mam wspolnego to to, ze jestem czlowiekiem.