"jbaskab" w news:05102718281620@polnews.pl...
/.../


> >Kiedyś odkryjesz, co to było :)).

> Kiedyś, to się obawiam, że mnie coś rozjedzie;)

I w zasadzie na tym powinniśmy skończyć - gdyż to, co niezbędne
do rozwiązania zagadki, zdaje się, zostało już powiedziane.
Wygląda mi na to, że słabo się zrozumieliśmy.
Tak jakbyś nie wiedziała o czym ja mówię, a była przekonana,
że mówię nie na temat. Masz takie wrażenie?


> Ja tylko podejrzewam Ciebie o pokretne myślenie.

Pokrętne myślenie? Aśku, to jakiś nowy magiczny termin?
Najpierw był "czynnik ludzki", potem "rozkojarzenie" teraz znów
to "pokrętne mysłenie". Czy nie możesz byc bardziej precyzyjna?

Ponadto, ma "to" również Twój ojciec... (i to skojarzenie z nim mnie
też zastanawia). Coś mi się wydaje, że gdyby tutaj zamiast mnie był
jakis zawodowiec, i gdyby to była sesja terapeutyczna, to zdaje się
próbowałby pociagnąc ten wątek ojca. Ja tego nie zrobię, z wielu
powodów. My tu mozemy co najwyżej nawzajem skorzystać "z siebie".



> > Zdaje mi się, że Ty do dzisiaj _winisz_ ojca za ten błąd wzajemnego
> > niezrozumienia,

> nieeeee, to nie było nieporozumienie. Mojego ojca równiez podejrzewam o
> pokretne myślenie.
> A właściwie jego to nie _podejrzewam_:)

Tym bardziej wymaga wyjaśnienie ten termin. I sprecyzowanie tego,
co nazywasz _niepokrętnym_ myśleniem, czyli prawdopodobnie Twojego
myślenia (a może i Twojej mamy?).
Przybliż proszę co to znaczy.



> >Dokładnie w ten sposób zamyka nam umysły każda wiara - podając "wyjaśnienia"
> >tam, gdzie trzeba pozostawić problemy otwartymi. Wprowadzam tu "wiarę" jako
> >klasyczny przykład ucieczki od zrozumienia.

> aha. czyli rozumiem, że pisałeś o tej "wierze" tak ogólnie,i na wyrost, nie
> odnosząc to do mojej konkretnej sytuacji?

Do Twojej również - jak najbardziej. Zauważam u Ciebie tendencję do zrywania
ciągu dedukcyjnego stosunkowo blisko jego początku, i wstawiania tam
pseudo-wyjaśnień - takich jak "czynnik ludzki", "rozkojarzenie", "pokretne mysłenie".
Tego typu akcje umysłu, moim zdaniem są związane z nawykiem naduzywania
wiary tam, gdzie należy używać (szukać) wiedzy.



> >A co to jest "roztargnienie"? Zauważ - tym hasłem zamykasz swoją analizę
> >zdarzenia.

> Zamykam. _Tu_ .

Skoro tylko _tu_ zamykasz, a _u siebie_ drążysz dalej aż do skutku, no to nie ma
się czego obawiać
Kiedyś odkryjesz, co to było :)).

Tym bardziej, że twierdzisz, że

> Znam _przyczyny_ _roztargnienia_. Nigdy nie mówiłam, że nie znam.


W takim razie ... czy nie widzisz tu jakiejś sprzeczności?
Pytasz o powody "anty-instynktu", tego co zaburzyło pracę Twojego umysłu
przy skrecaniu, potem dochodzimy do tego, że to coś na kształt roztargnienia.
Teraz okazuje się, że znasz przyczyny roztargnienia...

To co jeszcze nie jest jasne?


> No ale chyba nie uważasz, że do własciwego skręcenia na rowerze we właściwą
> stronę potrzeba doktoratu?;)

Nie. Potrzeba tylko uspokojonego umysłu, nie drażnionego problemami,
które pochowały się w podświadomości i nie dają mu spokojnie kierować
rowerem, zgodnie z planem i potrzebami. A podświadomie rozwiązywać
problemy skutecznie i bez zakłóceń swiadomości.


> Kiedyś, to się obawiam, że mnie coś rozjedzie;)

Teraz będę się czuł już jak współwinny tego wypadku ;).
Skoro nic ta rozmowa Ci nie dała...


> Aska

All