Użytkownik "zeol":

> ale ostatnio ze smutkiem zauwazam ze to
> co kiedys bylo uznawane za nienormalne (i w niektorych kregach do dzis
jest
> za takie uznawane) w terazniejszosci staje sie "normalnoscia".

Nie rozumiem skąd ten smutek. Przecież należy się z tego cieszyć!
Przełamywanie "skostniałych normalności" jest warunkiem rozwoju. Żylibyśmy w
jaskiniach, gdyby nasi przodkowie byli "konsekwentni" w swojej normalności.

pozdro
amnesiac