Kasia <m...@g...pl> napisał(a):

Ważne jaki to jest rodzaj krzyku.
Pierwsza myśl jaka mi przyszła do głowy to, że chłopak mówi prawdę, bo w końcu
ma prawo bać się konsekwencji swojego działania. Ja też się boję - jak ktoś
się na mnie słusznie obrazi - że stosunki między nami się pogorszą. To chyba
normalne.
Co do histerii to może to być próbowanie wywierania wpływu na rodziców, o
których wie że martwią się jego dobrym samopoczuciem.

Nie wiem jak wygląda cała sytuacja, być może za bardzo rodzice skupiają się na
dziecku zapominając o swoich prawach, nie znaczy to , że trezba robić cakiem
na odwrót.
Może chłopak nie jest nauczony radzenia sobie z frustracjami (stosownie do
jego wieku) w zyciu.

Co do wizyty u psychologa to raczej nie trzeba, ale zawsze można pójść żeby
się czegoś dowiedzieć np. jak nauczyć dziecko radzenia sobie z frustracjami.

Szczęśliwego Nowego Roku!

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/