On 4 Lut, 01:50, Przemysław Dębski <p...@g...pl> wrote:
> Użytkownik "Magdalena" <j...@i...pl> napisał w
wiadomościnews:1170549025.063510.112170@q2g2000cwa.g
ooglegroups.com...
>
> >> Dżizas max profan aj em !!! Ja sie pytam czy sie nie poczuwasz, a ty
> >> mi co se o mnie sądzisz :)
>
> > Bo to było wytłumaczenie pierwszych 2-3 zdań :)
>
> W pierwszym zdaniu piszesz, że wyczywasz troszkę ironii.
> W drugim, pytasz czy jesteś szczera i stwierdzasz, że w razie co zaprzeczę.
> W trzecim stwierdzasz, że mnie nie znasz.
> To ja już nie kumam, co ty w nich dalej tłumaczysz :)

Może nie zrozumiałam pytania (do czego się nie poczuwam), i dlatego
tak wyszło. :)

> > Nie krzycz na mnie :(
>
> Szczerze krzyczę - doceń :)

Doceniam :)

> >>> Tzn.? Czy bym poinformowała prosto w oczy? Nie wiem. Nie byłam w
> >>> takiej sytuacji...Jako ta informująca...
> >>> Choremu należy się prawda od lekarza, ale umiejętnie przekazana.
> >>> Chociaż .... Nie wiem. To zależy od wielu czynników, m.in. od
> >>> osobowości chorego, od jego charakteru, wieku, choroby, układów
> >>> rodzinnych. Należy mu się przede wszystkim spokój w ostatnich
> >>> chwilach ... i trzeba wyczuć, co mu go najlepiej zapewni. Czy jasno
> >>> przedstawiona prawda, czy niedopowiedziana do końca, czy może
> >>> zatajona. Kurcze, to strasznie trudne...
> >>> Osobie bliskiej bym nie powiedziała... Myślę zresztą, że ktoś tak
> >>> poważnie chory i tak by wiedział/czuł, że odchodzi...
> >>> A to żeś mnie zaskoczył tym tematem ...
> >>> To ogromnie ciężki temat dla mnie. Myślę, że nie tylko dla mnie.
>
> >> Znaczy się, kręciła byś. A jakby tak jebnąć prawdą prosto z kładki ?
>
> > Ty podpuszczaczu :)
>
> > Kim bym była w tej sytuacji - lekarzem czy członkiem rodziny?
>
> Ale co to ma do rzeczy, kim byś była ? prawda jest prawdą, kłamstwo jest
> kłamstem. To nie jest tak, że kłamstwo jest tylko nieprawdą.

Przecież wiesz, że w tej sytuacji nie jest do końca tak. Nie jest to
łatwa sytuacja.
Myślę, że będąc emocjonalnie związanym z bliską Ci osobą, było by Ci
chyba jednak trudniej tę prawdę przekazać, nie?
Jednak lekarz nie zawsze angażuje swe najsilniejsze emocje w trakcie
rozmowy z pacjentem, szczególnie taki lekarz, który tego typu
informacji udziela często. Siłą rzeczy jest bardziej zdystansowany,
poniekąd "przyzwyczajony" do tego, i oswojony z tematem "śmierci".
Zresztą ma raczej obowiązek powiedzenia prawdy, chociaż w kwestii
śmierci lekarze postępują różnie. Nie zawsze mówią wprost, ponieważ
wybierają ich zdaniem mniejsze zło dla danego pacjenta. Najczęściej
przekazują prawdę rodzinie.
I będąc lekarzem tak właśnie bym postąpiła - na pewno prawdę
przekazałabym rodzinie. Pacjentowi - nie wiem.
Będąc bliską osobą chorego - nie wiem, ale raczej nie, ale NIE WIEM. I
tak brzmi moja odpowiedź - nie wiem.
A Ty?

> > Napisałam, że nie wiem, co bym zrobiła. Rozważałabym różne wyjścia.
> > Walnięcie prosto z mostu może mieć różne skutki. Wiem coś o tym ...
> > Generalnie jestem za przekazaniem prawdy, ale w odpowiedni sposób.
> > Sposób myślę jest najważniejszy. Na pewno nie tak jak Ty to
> > przedstawiłeś. :)
>
> No nie wiem. Ja tam naprzykład wolałbym wiedzieć że jestem trupem i jutro
> umrę,

A nie dopuszczasz takiej ewentualności, że Ty i tak byś o tym wiedział
i to przeczuwał? Bez względu na to, czy by Ci lekarz czy bliscy
powiedzieli, czy nie.

> miast słuchać pierdolenia o jakichś ideałach oraz o tym, że bóg i paru
> innych pojebów z tej serii mnie kocha - ewntualnie dopuszczam podanie mi
> końskiego łba zamiast basenu :)

Rozumiem :)
Ale tu poruszasz już inny temat.
Dajmy na to, że nikt Ci nie mówi prawdy, ale i nie gada o ideałach,
Bogu itp. Taką sytuację dopuszczasz?

Pozdrawiam,
Magda