NeoN napisał(a):
>
> Bedac w szpitalu spotkalem sie z "dziadkiem" , ktory lezal na
> kardiologii, ale nie w tym rzecz.
> Rozmawiajac sobie na rozne tam tematy poruszyl temat dosc istotny.
> Zapytal mnie w prost
> - Czy Pan (czyli ja) nie jestem przypadkiem z Domu Dziecka?
> W tym momencie zdebielem
> - Mowie do niego , - a to dlaczego ja niby mialbym byc z Domu Dziecka?
>
> odpowiedz jego-Bo jest Pan INWALIDA....
>
> To teraz pytanie do szanownych grupowiczow
> czy kazdy niepelnosprawny kojarzy sie z sieroctwem o co jemu chodzilo,
> ze jak inwalida to mus jest oddac do Domow Dziecka.

Widzisz Wojtku

Wiele jest takich przypadków, że po narodzinach dziecka i ewentualnym
wypadku, czy tak jak w naszych przypadkach pewnych komplikacjach.
Duzo rodziców oddaje takie "felerne" dzieci. Wiele jest w tym tez zasługi
społeczeńśtwa i lekarzy.
Rodzice "felernych" dzieci nie mają w tak trudnej sytuacji żadnego oparcie
ani psychicznego ani organizacyjnego ze strony państwa. Sam znam taki
przypadek :-(.
Pamiętasz reportaż, o którym swego czasu pisaliśmy - tam też matce
proponowano oddać jej "felerne" dziecko do opieki. W artykule o którym
pisaliśmy z Marianem, niestetynie było Ciebie na grupie wtedy, też dziecko
zostało porzucone przez rodziców. Inni dobrzy ludzie wzieli je do siebie.

Niesty narodziny takiego dziecka to wielki szok dla młodych zdrowych ludzi,
którzy nagle zderzyli się z aż tak brutalnym życiem i to na samym starcie.
W tym przypadku bez wsparcia moralno-psychicznego ci rodzice nie wytrzymają
takiego zderzenia :-(.

Niestety kedyś było tak, że dzieci takie na wsiach ukrywało się jak jakiś
wstyd. Że im się cuś takiego zdarzyło. Dziś duży odsetek oddaje do domu
dziecka.

Widzisz według tej normy każdy INWALIDA powinien być w przytułku albo w
domu dziecka.

Smutny to obraz społeczeństwa :-(


Z pozdrowieniami

Jacek K.