"mania" news:b23l5s$3f6$1@atlantis.news.tpi.pl...
> "Bacha"
> no to jak jest jakiś związek pomiędzy grawitacją i cz.e. ?
Są z nią pewne problemy [z mechaniką kwantową]. Chodzi o funkcję
falową (y) i o to, co ona oznacza. Mimo że teoria kwantowa odniosła
wielkie sukcesy praktyczne i teoretyczne, nie możemy być całkowicie pewni,
co ona oznacza. Możliwe, że nasze zakłopotanie w obliczu teorii kwantowej
jest skutkiem konstrukcji psychicznej ludzkiego umysłu, ale możliwe także,
że pojawi się jeszcze kiedyś jakiś geniusz, który opracuje schemat pojęciowy
zadowalający wszystkich. Jeśli teoria kwantowa przyprawia cię, drogi
Czytelniku, o mdłości, nie martw się: jesteś w doborowym towarzystwie.
Wielu fizyków nie mogło się z nią pogodzić, między innymi Planck, Einstein,
de Broglie i Schrödinger.
Istnieje bogata literatura na temat zastrzeżeń wobec
probabilistycznej natury teorii kwantowej. Einstein przewodził walce i
podjął długą serię usilnych prób (wcale nie łatwych do prześledzenia)
podważenia zasady nieoznaczoności. Wciąż jednak ulegał Bohrowi, który
stworzył to, co dziś zwiemy "kopenhaską interpretacją" mechaniki kwantowej.
Bohr i Einstein naprawdę przyłożyli się do dyskusji. Einstein konstruował
eksperymenty myślowe, które miały zadać cios w samo serce nowej teorii
kwantowej, a Bohr, zazwyczaj po całym weekendzie ciężkiej pracy, wynajdywał
błąd w jego rozumowaniu. W sporze tym Einstein odgrywał rolę kłopotliwego
dzieciaka (jak ten, który na lekcjach religii pyta: Jeśli Bóg jest
wszechmocny, to czy może stworzyć tak wielki kamień, że go sam nie może
podnieść?) i wciąż wymyślał nowe paradoksy ukryte w teorii kwantowej. Bohr
był księdzem, który wciąż obalał wysuwane przez Einsteina obiekcje.
Mówi się, że wiele ich dyskusji odbyło się podczas leśnych
spacerów. Oczyma duszy widzę, co by się stało, gdyby kiedyś spotkali
wielkiego niedźwiedzia. Bohr natychmiast wyciąga z plecaka parę butów do
biegania (Reebok, 300 dolarów za parę) i szybko je sznuruje. "Co robisz,
Niels? Przecież wiesz, że nie wyprzedzisz niedźwiedzia" - słusznie zwraca
uwagę Einstein. "O nie, nie muszę wyprzedzać niedźwiedzia, drogi Albercie -
odpowiada Bohr - wystarczy, bym wyprzedził Ciebie".
W roku 1936 Einstein w końcu skapitulował i przyznał, że
teoria kwantowa poprawnie opisuje wszystkie możliwe eksperymenty, w każdym
razie te, które można sobie wyobrazić. Wtedy zmienił strategię i
stwierdził, że mechanika kwantowa nie może być kompletnym opisem świata,
nawet jeśli pozwala określić prawdopodobieństwo wyników rozmaitych pomiarów.
Bohr odpowiedział, że niekompletność, która tak frasowała Einsteina, nie
jest brakiem teorii, tylko własnością świata, w którym żyjemy. Ci dwaj
rozprawiali nad mechaniką kwantową do grobowej deski i jestem przekonany,
że wciąż ją roztrząsają, chyba że Starzec, jak Einstein zwykł był nazywać
Boga, sam na skutek niewłaściwie pojmowanej troski rozstrzygnął za nich tę
kwestię.