adamoxx1 pisze:

> Swoją drogą ten tekst bardzo mi przypomina wywody Osho.
> Jedna z jego najbardziej poczytnych książek to "Odwaga. Radość
> niebezpiecznego życia."
>
Np.:

"Angielskie słowo courage * (odwaga) jest bardzo interesujące. Pochodzi
od łacińskiego cor - co oznacza ,,serce". Skoro rdzeń słowa ,,odwaga"
pochodzi od ,,serca", to bycie odważnym oznacza życie z sercem. Słabi i
tylko słabi żyją, używając głowy; przerażeni, wznoszą wokół siebie mury
logiki. Przepełnieni strachem, zamykają wszystkie drzwi - teologią,
koncepcjami, słowami, teoriami - i chowają się za tymi zamkniętymi
drzwiami."

"Każdy chce być sobą. Bycie sobą dostarcza tak dużo szczęścia
i błogości, że nie ma powodu być fałszywym. Musisz mieć odwagę, by
zajrzeć w głąb: Dlaczego się boisz? Co może zrobić ci świat? Ludzie mogą
się z ciebie śmiać; to poprawi im nastrój - śmiech jest zawsze
lekarstwem. Pomyślą, że oszalałeś... Ale fakt, iż tak pomyślą, nie
sprawi, że staniesz się szalony."

"Nie przestrzegaj zasad narzuconych z zewnątrz. Żadna narzucona reguła
nie może być słuszna, ponieważ zasady tworzone są przez ludzi, którzy
chcą tobą kierować!"

"To, co robił Jezus, było zgodne z głosem Jego serca. To, co robią
chrześcijanie, niekoniecznie zgadza się z głosami ich serc. Naśladują -
a w momencie, gdy naśladujesz, obrażasz swoje człowieczeństwo, obrażasz
swojego Boga."

"Popełniaj tyle błędów, ile to możliwe, pamiętając tylko o jednym: nie
popełniaj drugi raz tego samego. A będziesz wzrastać."

"Zapomnij o wszystkim, co ci określano jako słuszne lub niesłuszne.
Życie nie jest niezmienne. Coś, co jest dobre dzisiaj, może stać się
błędem jutro, coś, co jest niesłuszne w tym momencie, w następnym może
być właściwe."

"Od dzieciństwa wpajano ci wiarę. Umysł każdego był uwarunkowywany tak,
aby wierzył: w Boga, w duszę, w to i w tamto. Teraz wiara wsiąknęła w
twoje kości i twoją krew, ale nadal pozostała przekonaniem - nie wiedzą.
[...] Wszystkie przekonania są zapożyczone; dali ci je inni, nie
rozkwitły dzięki tobie. [...] Bogactwo przekonań jest mizerne.
Przekonania nigdy nie sięgną głęboko; pozostaną na powierzchni skóry.
Wystarczy lekko zadrapać, a pojawią się wątpliwości."

"Tylko czy zaobserwowałeś, że jeśli jesteś naprawdę spontaniczny, ludzie
uznają cię za szaleńca? Jeśli podejdziesz do drzewa i zaczniesz z nim
rozmawiać albo będziesz rozmawiać z kwiatem, z różą - ludzie uznają cię
za wariata. Jeśli pójdziesz do kościoła i będziesz mówił do krzyża czy
do obrazu, nikt nie uzna cię za szaleńca; ludzie pomyślą, że jesteś
religijny. Rozmawiasz z kamieniem w świątyni i wszyscy myślą, że jesteś
religijny, ponieważ to jest zaakceptowana forma."

"Gdyby społeczeństwo pomagało im [dzieciom] i wspierało je, aby
pozostały bez strachu, zachęcało, by wspinać się na drzewa i góry,
pływać w oceanach i rzekach, gdyby pomagało stać się poszukiwaczem
nieznanego, gdyby tworzyło nowe pytania zamiast udzielać martwych
odpowiedzi - wtedy dzieci głęboko umiłowałyby życie."

"Nie staraj się zdobywać wiedzy, nie szufladkuj. Rozległa wiedza jest
jedynie umiejętnością przyklejania metek, klasyfikowania."

"W twojej miłości strach jest zawsze obecny. Maż obawia się żony, żona
boi się męża. Kochankowie są pełni lęku. Właściwie to wcale nie jest
miłość. To jedynie układ dwóch osób, przepełnionych strachem, zależnych
od siebie, walczących, wykorzystujących się nawzajem, manipulujących,
kontrolujących, dominujących, pragnących zawładnąć -jest to wszystko,
tylko nie miłość."

"Gdy spotykają się dwa wnętrza, powstaje nowa jakość: miłość. I jest ona
jak woda; zaspokaja pragnienie wielu, wielu wcieleń. Nagle czujesz się
zadowolony. Jest to widzialna oznaka miłości; jesteś zadowolony tak,
jakbyś osiągnął wszystko. Nie masz już nic więcej do osiągnięcia;
doszedłeś do celu, następ­nego nie ma, przeznaczenie się wypełniło.
Nasienie stało się kwiatem, rozkwitło w pełni.
Kiedy jesteś zakochany, przepełnia cię szczęście, które wi­dać na
pierwszy rzut oka. Miłości nie można zobaczyć, ale łat­wo dostrzec
zadowolenie, ogromną satysfakcję... Każdy oddech, każdy ruch, cała twoja
istota jest w stanie ciągłego zachwytu.
Być może zdziwi cię, gdy powiem, że miłość sprawia, iż prze­stajesz
pożądać. Pożądanie wiąże się właśnie z brakiem zado­wolenia. Pożądasz,
ponieważ czegoś ci brakuje. Pożądasz, po­nieważ wydaje ci się, że
zdobycie tego da ci szczęście. Pożądanie wypływa z niezadowolenia."

"Społeczeństwo wyznacza ci takie reguły gry, które wykluczają miłość, a
dopuszczają jedynie nienawiść. Nienawiść jest łatwa, a miłość nie tylko
trudna, lecz wręcz niemożliwa. Człowiek został powykrzywiany. Nie można
zrobić z kogoś niewolnika, jeśli się go wcześniej nie zniekształci. Od
wieków politycy i kapłani prowadzą tę cichą działalność. Przekształcają
ludzkość w tłum niewolników. Niszczą w ludziach każdy przejaw buntu - a
miłość jest buntem, ponieważ słucha jedynie serca i nie dba o nic innego.
Miłość jest niebezpieczna, ponieważ sprawia, że stajesz się
indywidualnością. A państwo i kościoły nie chcą jednostek. Nie chcą
ludzi, chcą mieć stado baranów. Chcą istot, które tylko wyglądają jak
ludzie, ale których dusze zostały całkowicie roztrzaskane, tak głęboko
zniszczone, że nie nadają się do naprawy."

"Egoista pozostanie tchórzem. Nie będzie w stanie pozwolić nikomu na
żaden rodzaj bliskości - na przyjaźń, miłość, nawet na koleżeństwo.
Adolf Hitler nigdy nie pozwalał, by ktoś spał w jego pokoju. Zawsze spał
sam, zamykając drzwi od środka. Ni­gdy się nie ożenił. Gdyby to zro­bił,
musiałby wpuścić do swojego pokoju kobietę; a nie tylko do pokoju -
również do łóżka. To zbyt bliskie, zbyt ryzykowne.
Nie miał przyjaciół. Zawsze trzymał ludzi na dystans od sie­bie; przez
całe życie nikt nigdy nie położył mu ręki na ramieniu - nie mógł
pozwolić nawet na taką bliskość.
Czego się bał? Dlaczego się bał? Bał się, że z chwilą gdy do­puści kogoś
tak blisko siebie, jego wielkość - ,,wielki Adolf Hit­ler" - zniknie, a
ukaże się malutka, niepozorna istota. Nie po­zostanie nawet ślad tej
wielkości, sławionej na portretach, a która była jedynie produktem
ogromnej machiny propagan­dowej.
Im większy egoista, tym większa jest jego samotność. Bycie samotnym jest
przygnębiające, ale trzeba zapłacić tę cenę. Aby nieistniejące ego
wydało się prawdziwe, musisz płacić smutkiem, bólem, udręczeniem.
Jednak, nawet jeśli uda ci się nikogo do siebie nie dopuścić, sam
będziesz doskonale wiedzieć, że to tylko mydlana bańka - jedno ukłucie
szpilką i zniknie."
--
//-\\ || )) //-\\ ][\/][
a...@p...onet.pl