> Niezupelnie. :)
> Zapomnienie bolu towarzyszacego zdarzeniu
> jest konsekwencja wybaczenia.

czy zawsze?
czy dla kazdego?

> Inaczej wraca cos co boli a inaczej widzisz
> sprawe od momentu gdy wybaczajac pozwalasz
> uleciec wszystkim zlym emocjom z nia zwiazanym.
>

chcieć i widzieć tego sens to jeszcze
nie wszystko, to trudniejsze niż pstryk i światło...

> Pomysl o sprawie o ktorej wiesz ze byla zla dla
> kogos kogo znasz. :)
> Kazda wybaczona krzywda, jesli kiedykolwiek
> jeszcze przypomnisz Sobie o niej, bedzie wygladac
> w Twoich oczach na cos co jakby nie bylo z Toba
> bezposrednio zwiazane.
>
Naprawdę tak sądzisz?
A nie jak coś co powoduje
zaciśnięcie gardła i ukłucie w sercu?

> > to siłą rzeczy, bez względu na to czy tego chcemy
> > czy nie... bedzie się za nami wlokło...
>
> Nie ma sprawy, jak zechcesz - tak zrobisz. :)
>

To nie ma nic wspólnego z "chceniem"
Ja chce!
Tylko to za mało...

> > mogę to wybaczyć, ale nie mam nic do załatwienia.
>
> Jasne, nie masz. :)
>
co? Jeśli to stało się poza mną,
nie miałam wpływu, nic nie zrobiłam.
Po prostu nie byłam w stanie przeszkodzić...


> > czsami jest tak, że zostaje uraza, żal,
> > ...
> > stąd ta szczególna trudnośc
>
> No to przynajmniej dobrze wiesz i zapamietasz Sobie
> jak smakuje brak wybaczenia. :)
>
Nie kpij!
To nie kolejne doświadczenie,
nie nauczka...
Nie pielęgnuję w sobie urazy...
być moze jestm za słaba a ból jest jeszcze zbyt silny...

> Po co mam Ci cokolwiek mowic? Bez przesady. :)

Bo to najprostrze. zniknie "obiekt"
sporu i wszystko wróci do normy...
Będzie można zapomnieć i wybaczyć,
nie widząc

> Jak juz uda Ci sie wybaczyc i ocenisz nowa sytuacje
> 'zdrowym' okiem, sama bedziesz wiedziec co zrobic,
> czy czego nie robic.
>
Ja to wiem, co nie oznacza ze umiem wprowadzić w życie

> > tu - wyobrażalnie niemożliwe,
>
> ... dla Ciebie, na dzisiaj. :)
>
> > choć chciałbym żeby było inaczej
>
> Moze kiedys bedzie. :)
>
Może tak będzie, może tu masz rację...

Marta

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl