Iwcia&Pstryk wrote:

[ciach]
> Przewrotnie mam nadzieję
> że dziewczęciu jakieś kuku się zrobiło łatwe do wyjaśnienia z
> biologicznego punktu widzenia.... bo nie mogę uwierzyć w nic innego...

Nie wiem jak Ci Iwcia pomóc, nie wiem co doradzić.
Twój post dał mi jednak powód do refleksji na tematy
nad którymi się ostatnio zastanawiam.
Jak bardzo mylimy się gdy próbujemy "odbierać'
innych ludzi poprzez swoje o nich wyobrażenia.
Jak bardzo mylimy się gdy utożsamiamy się z
wyobrażeniami innych ludzi o nas samych.
Nie widzimy innych tylko swoje o nich zdanie,
nie widzimy siebie tylko zdanie innych o nas.
Jak bardzo oddalamy się od prawdy.

Piszesz, że próbujesz zrozumieć a tak naprawdę
próbujesz przypasować swoją siostrzenicę do swojego
wyobrażenia o niej. Coś Ci nie przypasowało i ciach - nie
rozumiesz. Umarł człowiek, który powinien żyć (bo
młody, zdrowy) i ciach - nie rozumiesz.

IMO problem w tym, że zbytnio przywiązujemy się do
wyobrażeń, pojęć. Próbujemy dopasowywać innych
(i siebie również) do szufladek, w których wszystko
jest jako tako poukładane To poukładanie daję nam
ułudę bezpieczeństwa. Wydaje nam się bowiem,
że wiemy co się może zdarzyć bo jeśli A to B.
Nie chcemy żyć dniem dzisiejszym bo boimy się
jutra. I chcemy to jutro "przewidzieć". A jak się
coś takiego zdarza jak Tobie to pojawia się strach.
Etykietka zostaje zerwana!

Jeśli chcesz zrozumieć to przestań przyklejać
etykietki.

puchaty