Użytkownik "zeusx" <z...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:gs34c1$ges$1@news.onet.pl...


> a dalej do socjalizmu.


Teraz już nikt nie czytuje takich dzieł, ale przytoczę ku pamięci... pewnie
się jadrys zachwyci a inny zmartwi (wiem, że pokolenie internetowe już nie
jest w stanie porzyswajać takich partii tekstu, ale w ten warto się wgryźć):

"Socjalizm i komunizm - dwie fazy, dwa szczeble rozwoju społeczeństwa
komunistycznego, charakteryzujące stopień ekonomicznej i kulturalnej
dojrzałości nowego, wyższego ustroju społecznego - komunizmu. 'Różnica
naukowa pomiędzy socjalizmem a komunizmem polega jedynie na tym, że pierwszy
wyraz oznacza pierwszy sczebel nowego społeczeństwa wyrastającego z
kapitalizmu, drugi zaś wyraz - wyższy i dalszy szczebel jego rozwoju'
(Lenin, Dzieła wybrane, t. II, str. 519). Przejście od kapitalizmu do
komunizmu jest największym przęłomem w rozwoju społeczeństwa ludzkiego,
dokonującym się w wyniku rewolucji socjalistycznej, która wprowadza
dyktaturę proletariatu i stwarza warunki do budowy nowego społeczeństwa.
Przejście od kapitalizmu do socjalizmu i od socjalizmu do komunizmu stanowi
skomplikowany i długotrwały proces tworzenia nowej ekonomiki, nowych
stosunków produkcji, proces obejmujący rozmaite fazy rozwoju i powstawania
nowego ustroju społeczno-ekonomicznego.

Podstawą ekonomiczną zarówno socjalizmu, jak i komunizmu jest społeczna
własność środków produkcji. W warunkach socjalizmu i komunizmu nie ma klas
wyzyskiwaczy, zniesiony jest wyzysk człowieka przez człowieka, zlikwidowany
jest ucisk narodowy i rasowy. Zarówno w pierwszej, jak i w drugiej fazie
komunizmu praca jest powszechnym i równym obowiązkiem wszystkich członków
społeczeństwa a rozwój ekonomiki i kultury ma na celu zaspokojenie stale
rozsnących potrzeb całego społeczeństwa w drodze nuieprzerwanego wzrostu i
doskonalenia produkcji socjalistycznej na bazie najwyższej techniki.

Socjalizm jest pierwszą, niższą fazą komunizmu. 'Mamy tu do czynienia nie z
takim społeczeństwem komunistycznym, które rozwinęło się na własnej
podstawie, ale przeciwnie, z takim, kóre dopiero wyłoniło się ze
społeczeństwa kapitalistycznego; które zatem pod każdym względem -
ekonomicznym, moralnym i umysłowym - nosi jeszcze na sobie znamiona starego
społeczeństwa, z którego łona pochodzi' (Marks, Engels, Dzieła wybrane, t.
II, s. 14). W warunkach socjalizmu stosunki między ludźmi w procesie
produkcji są stosunkami braterskiej współpreacy i socjkalistycznej pomocy
wzajemnej wolnych od wyzysku pracowników. Stosunki produkcji znajdują się w
zup[ełnej zgodności ze stanemk sił wytwórczych, ponieważ sopołeczny
charakter procesu produkcji utrwalany jest przez społeczną własność środków
produkcji. Dlatego gospodarka narodowa w warunkach socjalizmu rozwija się w
tempie przyspieszonym, nie zna kryzysów ekonimicznych i innych wadliwości i
plag właściwych kapitalizmowi. Podstawą ekonomiczną socjalizmu jest
socjalistyczna własność społeczna mająca dwie formy: państwową
(ogólnonarodową) i kołchozowo-spółdzielczą (grupową). Socjalizm likwiduje
przeciwieństwo pomiędzy miastem a wsią, między pracą umysłową i fizyczbną.
Jednakże w pierwszej fazie komunizmu pozostajhą jeszcze istotne różnice
między nimi, które ostatecznie znikną przy przechodzeniu do wyższej fazy
społeczeństwa komunistycznego. W ustroju socjalistycznym zachowują się
jeszcze przeżytki kapitalizmu w ekonomice i w świadomości ludzi, istnieją
óznice klasowe między podstawowymi klasami społeczeństwa socjalistycznego -
robotnikami i chłopstwem. W ustroju socjalistycznym zachowuje się produkcja
towarowa, kóra uwarunkowana jest istnieniem dwóch form własności
socjalistycznej. Jest to jednak produkcja towarowa szczególnego rodzaju, ma
ona do czynienia w zasadzie z towarami zjednoczonych wytwórców
socjalistycznych - państwa, kołchozów i spółdzielczości. Wskutek istnienia
produkcji towarowej i cyrkulacji towarowej, które obejmują głównie dziedzinę
artykułów osobistego użytku, w warunkach socjalizmu istnieje i działa prawo
wartości. Strefa działania tego prawa jest jednak ściśle ograniczona ramami
społecznej własności środków produkcji, działaniem prawa planowego
(proporcjonalnego) rozwoju gospodarki narodowej oraz odzwierciedlającymi
jego wymogi planami gospodarki narodowej. Wraz ze zniknięciem produkcji
towarowej straci swą moc rózniez prawo wartości. Komunistyczna zasada
podziału produktów według potrzeb wyklucza wszelką wymianę towarową a w
konsekwencji przekształcenie produktów w towary, a więc i przekształcenie
ich w wartość. W wyższej fazie komunizmu ilość pracy wydatkowanej na
wytworzenie produktów będzie mierzona nie za pośrednictwem wartości i jej
form, lecz bezpośrednio ilością czasu zużytego na ich wytworzenie.

Ustrój socjalistyczny w przeciwieństwie do ustroju kapitalistycznego jest
wyższym typem stosunków społecznych. Odnosi on zwycięstwo nad kapitalizmem
dlatego, że przynosi wyższą produkcyjność pracy niż kapitalistyczny system
gospodarki, że daje społeczeństwu więcej produktów i może uczynić go
bogatszym. Jednakże mimo olbrzymiego - w porównaniu z kapitalizmem - kroku
naprzód stan sił wytwórczych i poziom wydajności pracy nie są jeszcze w
warunkach socjalizmu tak wysokie, aby mogły zapewnić obfitość produktów w
celu całkowitego i wszechstronnego zaspokojenia rosnących materialnych i
kulturalnych potrzeb ludzkości. Toteż w warunkach socjalizmu realizowana
jest zasada: od każdego według jego zdolności, każdemu według jego pracy. W
ZSRR, gdzie urzeczywistniona została pioerwsza faza komunizmu i odbywa się
proces stopniowego przechodzenia do jego wyższej fazy, praca stała się
sprawą honoru, chwały, męstwa i bohaterstwa świadomych pracowników
radzieckiego społeczeństwa socjalistycznego. Dobitnym przejawem
socjalistycznego stosunku do pracy jest współzawodnictwo socjalistyczne,
stanowiące komunistyczną metodę budowania nowego ustroju społecznego.

Zbudowawszy socjalizm w ZSRR naród radziecki realizuje obecnie zadanie
stopniowego przejścia do komunizmu. Lenin wskazywał, że rozpoczynając
przeobrażenia socjalistyczne należy jasno wytknąć sobie ostateczny cel, do
kórego mają zmierzać te przeobrażenia, a mianowicie cel zbudowania
społeczeństwa komunistycznego. Wskazując na ostateczny cel budownictwa
socjalistycznego Lenin uczył, że nowy, wyższy rodzaj społeczeństwa może się
rozwinąć dopiero wtedy, gdy socjalizm rzeczywiście się utrwali. Lenin
podkreślał, że socjalizm nieuchronnie musi przerosnąć komunizm. Dopiero
wtedy, gdy zn iknie zależność ludzi od podziału pracy, gdy praca przestanie
byc tylko środkiem do życia a stanie się pierwszą potrzebą zyciową, gdyn
wraz z wszechstronnym rozwojem członków społeczeństwa rozwiną się też
odpowiednio siły wytwórcze - dopiero wtedy społeczeństwo będzie mogło
wypisać na swym sztandarze: od każdego według jego zdolności, każdemu według
jego potrzeb.

J.W. Stalin dał wszechstronną definicję społeczeństwa komunistycznego:
'Jeśli naszkicować pokrótce anatomię społeczeństwa komunistycznego to będzie
to społeczeństwo: a) w którym nie będzie własności prywatnej narzędzi i
środków produkcji, lecz będzie własność społeczna, kolektywna, b) w którym
nie będzie klas i władzy państwowej, lecz będą pracownicy przemysłu i
rolnictwa sprawujący samorząd ekonomiczny jako wolne zrzeszenie pracujących,
c) w którym gospodarka narowowa, zorganizowana planowo, będzie się opierać
na najwyższej technice zarówno w dziedzinie przemysłu jak i w dziedzinie
rolnictwa, d) w którym nie będzie przeciwieństwa między miastem a wsią,
między przemysłem a rolnictwem, e) w którym produkty będzie się rozdzielało
według zasasdy starych komunistów francuskich: od każdego wedle zdolności,
każdemu wedle potrzeb, f) w którym nauka i sztuka znajdą się w warunkach
dostatecznie pomyslnych aby mogły osiągnąć pełny rozkwit, g) w kórym
jednostka wolna od troski o kawałek chleba i konieczność przypochlebiania
się możnym tego świata, stanie się rzeczywiście wolna'.

Aby zrealizować przejście do komunizmu, trzeba spełnić szereg warunków
wstępnych. Trzeba zapewnić trwały, nieprzerwany wzrost całej produkcji
społecznej z przewagą wzrostu środków produkcji, bez czego niemożliwa jest
realizacja reprodukcji rozszerzonej. Ten warunek realizowany jest w ZSRR w
drodze rozwijania w pierwszym rzędzie gałęzi gospodarki narodowej
produkujących węgiel, ropę naftową, metal, energię elektryczną, maszyny,
urządzenia przemysłowe, materiały budownale itd. na podstawie doskonalenia
produkcji socjalistycznej, w drodze nieustannego postępu technicznego w jego
głównych, podstawowych kierunkach - kompleksowej mechanizacji,
automatyzacji, chemizacji i elektryfikacji procesów produkcyjn ych.'Komunizm
to władza radziecka plus elektryfikacja całego kraju' (Lenin, 4 wyd. ros.,
t. 31, str. 392). Jednocześnie Partia Komunistyczna i Rząd Radziecki
podejmują wszystkie kroki niezbędne do radukalnego rozwoju tych gałęzi
produkcji, które bezpośrednio obsługują potrzeby konsumentów, ażeby znacznie
zwiększyć i usprawnić zaopatrzenie ludności we wszystkie towary masowego
spozycia.

Do przejścia do komunizmu konieczny jest znacznie wyższy poziom rozwoju sił
wytwórczych niż w warunkach socjalizmu. W ustroju komunistycznym będzie
istniała jedna forma własności zarówno w przemyśle jak i w rolnictwie. A
więc nie będzie podziału na dwie formy własności, jak to ma miejsce w
warunkach socjalizmu. Własnoiść kołchozowa w swym dalszym rozwoju wzniesie
się na wyższy szczebel - do poziomu własności ogólnonarodowej. W warunkach
komunizmu nie będzie produkcji towarowej i wymiany towarowej, będzie
natomiast panował system bezspśredniej wymiany produktów. Ale jest to proces
skomplikowany i długotrwały. Aby go zrealizować, trzeba w drodze stopniowych
przejść dokonywanych z korzyścią dla kołchozów, a więc i dla całego
społeczeństwa, podnieść własność kołchozową do poziomum własności
ogólnonarodowej, a cyrkulację towarów zastapić, róznież w drodze stopniowych
przejść, systemem wymiany produktów, co umożliwi z biegiem czasu włączenie
podstawowej własności kołchozów, produkcji kołchozowej, do ogólnego systemu
planowania gospodarki narodowej. Należy jednak uwzględnić, że rozwiązanie
tego zadania nie jest sprawą najbliższej przyszłości. W warunkach
współczesnych i w najbliższej przyszłości kołchozowa forma własności będzie
odgrywała rolę potężnej dźwigni rozwoju sił wytwórczych socjalistycznego
rolnictwa. Handel radziecki na dłuższy czas również pozostanie jedną z
najważniejszych dźwigni dalszego rozwoju gospodarki narodowej. Toteż obecne
zadanie polega na tym, aby jak najbardziej umacniać i rozwijać ustrój
kołchozowy, rozszerzqać i ulepszać hadel radziecki. Podniesienie własności
kołchozowej do poziomu własności ogólnonarodowej i zastąpienie cyrkulacji
towarów ststemem wymiany produktów będzie możliwe jedynie na bazie dalszego
rozwoju ustroju kołchozowego i handlu radzieckiego.

Trzeba wreszcie osiągnąć taki poziom kulturalny społeczeństwa, który
zapewniłby wszystkim członkom społeczeństwa wszechstronny rozwój ich
zdolności fizycznych i umysłowych, ażeby mieli oni możność uzyskania takiego
wykształcenia, które pozwoliłoby im się stać aktywnymi dziąłaczami rozwoju
społecznego, ażeby mieli możność swobodnego wyboru zawodu, a nie byli
przykuci na całe życie, wskutek istniejącego podziału pracy, do jakiegoś
jednego zawodu. W tym celu trzeba skrócić dzień pracy przynajmniej do 6 - 5
godzin, wprowadzić powszechny obowiązek bnauczania politechnicznego,
radykalnie polepszyć warunki mieszkaniowe, znacznie podnieść realne płace
robotników i pracownimków umysłowych zarówno w drodze bezpośredniego
podnoszenia płac pieniężnych, jak i w szeczególności w drodze
systematycznego obniżania cen artykułów masowego spożycia. Spełnienie
wszystkich tych podstawowych warunków wstepnych będzie oznaczało zasadnicze
przejście od ekonomiki socjalizmu do ekonomiki wyższej, ekonimiki
społeczeństwa komunistycznego.

Partia Komunistyczna i Państwo Radzieckie, działając zgodnie z obiektywnymi
prawami ekonomicznymi, wiodą społeczeństwo socjalistyczne drogą prowadzącą
do całkowitego zbudowania komunizmu. Zgodnie z prawami ekonomicznymi
socjalizmu, stosownie do wymogów podstawowego prawa ekonomicznego
socjalizmu, polityka Partii Komunistycznej i Rządu Radzieckiego, oparta na
naukowym fundamencie marksizmu-leninizmu, okresla całą gospodarczą,
polityczna i kulturalną działalność państwa socjalistycznego, nadaje
kierunek tej działalności, udoskonala funkcje państwa, umacnia aparat
państwowy. Głównym narzędziem budowy komunizmu jest Państwo Radzieckie, kóre
zachowa się róznież w warunkach komunizmu, jeżeli nie zostanie zlikwidowane
otoczenie kapitalistyczne, jeżeli nie zostanie zniesione niebezpieczeństwo
zbrojnej interwencji z zewnątrz.

W latach powojennych radzieckie społeczeństwo socjalistyczne uczyniło wielki
krok naprzód w drodze do komunizmu. Powstaje materialno-techniczna baza
społeczeństwa komunistycznego; szeroko stosowana jest najnowsza technika we
wszystkich gałęziach gospodarki narodowej. Olbrzymie perspektywy dalszego
rozwoju ekonomiki i kultury ZSRR na drodze do komunizmu znalazły wyraz w
uchwałach historycznego XIX Zjazdu paertii oraz w uchwałach partii i rządu w
sprawie dalszego rozwoju rolnictwa i radykalnego rozwoju produkcji artykułów
masowego spożycia. Narody Związku Radzieckiego pod kierownictwem Partii
Komunistycznej i Rządu Radzieckiego uzbrojone w najbardziej przodującą naukę
doby współczesnej - marksizm-leninizm - niezachwianie kroczą drogą do
komunizmu. Powszechno-dziejowe doświadczenie budownictwa socjalizmu i
komunizmu z ZSRR stanowi wzór dla krajów demokracji ludowej, kóre wkroczyły
na drogę rozwoju socjalistycznego i pomyślnie budują zręby socjalizmu w
swych krajach".

To za Krótkim Słownikiem Filozoficznym Rozentala i Judina.

To najlepsi hucpiarze radzieccy, jakich znam....

Pzdr
Paweł