medea pisze:
> Sender pisze:
>
>> Jasne.
>> I potem dostajemy mamisynka w wydaniu dorosłym z jakąś tam minimalną
>> odpornością psychiczną na stres, ale o dość misternej i kruchej
>> konstrukcji, który nigdy nie został pociągnięty do jakiejś
>> zapamiętanej odpowiedzialności i nawet za bardzo tego sobie nie
>> wyobraża, nigdy nie został ukarany, przez co jego ego napuchło bez
>> jakiejkolwiek kontroli.
>> Na dodatek z żałośnie niskim progiem bólu.
>> I jak świat światem, następne pokolenie nie będzie stronić od kar
>> cielesnych, a z kolei następne będzie stronić od złych wzorców i tak
>> na przemian.
>
> Proponuję z tymi wnioskami poczekać do czasu, kiedy przynajmniej 50%
> pokolenia zostanie wychowane bez klapsów.
>
> Ewa

Nie chciałbym tutaj niczego generalizować, ale to są wnioski właśnie
żywcem z obserwacji takiego dorosłego faceta wychowanego bez jednego klapsa.
Mieszkałem z takim typem w akademiku jeden rok (tylko tyle wytrzymywali
z nim lokatorzy) i choć chłopak był całkiem miły i sympatyczny (do dziś
się przyjaźnimy) to kompletnie nie życiowy. Jak narozrabiał, co robił
dość często to oczywiście przyjeżdżał ojciec, regulował należności za
straty i cierpliwie nadal tłumaczył synowi niestosowność zachowania.
Kiedy raz nie wytrzymałem i powiedziałem jemu, że przydałoby mu się
porządne lanie od starego, to odpowiedział mi, że jakby ojciec
kiedykolwiek uderzył jego, to chyba nie wiec co by zrobił.
Oczywiście pierwszą w życiu bójkę miał ze mną, kiedy odmówił sprzątania
w swojej kolejce i żadne prośby już nie skutkowały, a w pokoju był już
syf nie do wytrzymania. Po bójce nie odzywał się z tydzień, ale już
zawsze sprzątał, kiedy była jego kolej. Niestety, dla innych był bardzo
uciążliwy. Jak go koledzy zanieśli pijanego jego dziewczynie do łóżka,
to się spompował jej w łóżko. Jak ktoś coś jemu pożyczył, to jakby
wyrzucił, bo już nie oddawał.
Kiedy wkroczył w okres przedmałżeński, to widziałem, że narzeczona już
troszkę ucywilizowała jego, jak sama stwierdziła - odpowiednim systemem
kar i nagród (czyli prawdopodobnie odpowiednią gospodarką seksem).
Człowiek ten jak już wspomniałem jest bardzo miły i sympatyczny, ale
ciągle pakuje się w kłopoty. Dziś jest już ojcem 2 dzieci i dowiedziałem
się niedawno, że narozrabiał gdzieś w knajpie i jacyś żule nożami go
pocięli.
To jest chyba najbardziej jaskrawy przykład bezkarnego wychowania, choć
widziałem jemu podobnych naprawdę sporo. Na pewno częściowo winę ponosi
tutaj okres akademicki, gdzie młodzież testuje granicę nowej wolności,
ale chyba nie tylko to. Od lat wnikliwie obceruję ludzi różnica pomiędzy
surowym i karnym wychowaniem, a bardzo tolerancyjnym naprawdę bardzo
często jest ona bardzo widoczna u niektórych ludzi, z tym że zawsze jak
dotąd z przewagą zalet tego pierwszego.
MS