On 18 Kwi, 20:12, FilipJ <f...@g...pl> wrote:
> W dniu 2012-04-18 00:30, Ikselka pisze:> On 17 Kwi, 20:50, FilipJ<f...@g...pl>
 wrote:
>
> >> A w przytoczonej pracy nie piszą o samozapłonie tylko przywołują że coś
> >> takiego opisano w literaturze. Ktoś ponoć kiedyś widział - jak jednorożce.
>
> > Nie chodzi o zapłon "materii organicznej", tylko o samozapłon metanu w
> > gazie wysypiskowym, zjawisko znane.
> >http://pl.wikipedia.org/wiki/Gaz_wysypiskowy#Po.C5.
BCary
> >http://www.wagra.pl/biogaz,3,l1.html
> >http://www.peosa.pl/energia_odnawialna,biogaz,7.htm
l
> > itd.
>
> Wątpię, czy taka bela jest w stanie wykrzesać z siebie tyle etanu,

Metanu.

> żeby
> był efekt pirotechniczny ;)

Bela jak bela, ale dużo bel ciasno ułożonych... plus tlen w
odpowiedniej proporcji... i wodór... i przypadkowa iskra z
elektryzujących się plastików/folii albo zapalony przez kogoś
papieros...

"W obecności tlenu oksydacja biologiczna powoduje podwyższenie
temperatury do 60-70 °C. Zwiększenie temperatury powoduje wzrost
szybkości chemicznego utleniania odpadów. Wzrost temperatury do punktu
samozapłonu jest następstwem, trwających nieprzerwanie procesów
chemicznego utleniania poprzedzonych wstępnym wytworzeniem ciepła w
wyniku procesu degradacji biologicznej. Niezbędnym warunkiem
osiągnięcia temperatury samozapłonu jest ciągły dopływ tlenu. Związki
pyroforowe, jak np. metale ciężkie, siarka i żelazo w obecności tlenu
mogą również spowodować taki wzrost temperatury, że nastąpi
przekroczenie punktu samozapłonu metanu. Na powierzchni wysypiska
istnieje dużo potencjalnych wlotów powietrza, powstają one np. w
wyniku instalowania urządzeń do pozyskiwania lub kontroli gazu
wysypiskowego. Dostęp powietrza ułatwiają również pęknięcia lub
rysowania powierzchni powstałe w wyniku osiadania. Niemniej jednak
dopływ powietrza do palącego się materiału jest zazwyczaj niewielki,
tak, że pożary podpowierzchniowe przybierają formę tlenia lub
żarzenia.

Główne zagrożenie środowiska powodowane gazem wysypiskowym związane
jest z jego zdolnościami do tworzenia mieszanin wybuchowych z
powietrzem i łatwości migracji ze składowiska do obszarów przyległych,
właściwości wybuchowe gazu wysypiskowego są wynikiem obecności etanu,
wodoru, tlenku węgla i siarkowodoru.

Wodór, powstający w początkowych fazach rozkładu materii organicznej
jest gazem łatwopalnym. Z powietrzem tworzy mieszaniny wybuchowe przy
wartości 4,1-75%. Na szczęście będąc gazem bardzo lekkim, rozchodzi
pionowo i bardzo szybko. Zostało opisane wiele wypadków będących
następstwem eksplozji metanu wskutek powstania krytycznego stężenia
(5-15% obj.) w zamkniętej przestrzeni. Gaz wysypiskowy jest mieszaniną
metanu i innych gazów o różnych ladach i jego dokładne granice
wybuchowości są specyficzne dla danego przypadku i zazwyczaj nieznane.
Rozpatruje się na ogół jedynie zawartość metanu, którego granice
wybuchowości tylko nieznacznie zależą od stężenia obojętnych
składników takich jak dwutlenek węgla lub azot.

W normalnych warunkach stężenie metanu wewnątrz budynków nie
przekracza 1,25% i nie osiąga 5% w granicach wysypiska. W masie
odpadów metan wytwarza się zwykle w stężeniach znacznie wyżej granicy
wybuchowości, lecz rozcieńczenie powietrzem powoduje powstanie stężeń
wybuchowych. Na szczęście, w większości przypadków do wybuchu nie
dochodzi, wskutek braku aktywatora np. otwartego ognia. Problem
zagrożenia metanem staje się poważny, gdy gaz nie może przedostać się
w sposób naturalny do atmosfery, lub nie jest odzyskiwany. (...)"

http://pl.wikipedia.org/wiki/Gaz_wysypiskowy#Po.C5.B
Cary