Marek Pawłowski <M...@f...edu.pl> napisał(a) w artykule
<3...@f...edu.pl>...
>
> Posyłanie sprawy do prokuratora, o czym piszecie, oznacza powołanie się
> na 267 k.k. Ten artykuł jest całkiem nowy (od września 97). Wcześniej nic
> takiego nie było. Z tego powodu nie ma jeszcze precedensów (a
przynajmniej
> mi nie udało ich się znaleźć).

Przypominam, że ja też raczej sugerowałem przemyślenie sprawy ("kaliber
broni powinien być odpowiedni do zwierza").
A artykuły kk., na które się powołujesz, wcale nie dają prawa pracodawcy do
otwierania i czytania korespondencji zaadresowanej imiennie na pracownika
(pokazują jedynie, że skierowanie sprawy na te tory byłoby raczej
bezsensowne).

> Sprawa sprowadza się do rozstrzygniecia, czy dyrektor działa "bez
uprawnienia".
>
> Twierdzę, że nie, a przynajmniej, że nie ma możliwości wykazać mu że nie
> (to obowiązek oskarżenia), a nawet jeśli by ktoś tego dokonał, to zawsze
chroni
>
> dyrektora mocne w tym wypadku wyjaśnienie "działania w dobraj wierze".
[...]
> - Jan Kowalski jest pracownikiem szkoły i jeśli nie ma odrębnego tytułu
> (np. porozumienia z dyrektorem, o prowadzeniu pod tym adresem jakiejś
prywaty),
>
> to wszelkie przechodzące w szkole przez niego sprawy są służbowymi
sprawami
> szkoły załatwianymi przez niego z racji pozycji służbowej.
[...]

Nadal mnie to nie przekonuje do uznania prawa pracodawcy do takich działań,
choć w określonych warunkach (np. firma prywatna z zarządzaniem w stylu
polskim, tj. "dzikiego kapitalizmu") niewielu zdobędzie się na podważenie
takiej (i podobnych) praktyki. I to miałem na myśli pisząc: "Chyba, że ów
incydent spowodował, że dalsza współpraca z tym dyrektorem
postrzegana jest przez Agnieszkę jako niemożliwa - wówczas pewnie można
sobie >>nawtykać<<". Oczywiście realia przedstawione przez Agnieszkę są
nieco inne (szkoła publiczna), ale problem w zasadzie ten sam - ceny za
prawa i godność osobistą. Bo w moim odczuciu jest to też kwestia klasy
menedżera - o czym zresztą też piszesz.

> Podsumowując: aby domagać się od dyrektora zachowania poufności,
korespondencja
>
> musi być oznaczona jako prywatna w sposób nie budzący wątpliwości (tak,
jak
> było,
> to oznacza, że sprawa jest dla szkoły, którą - z racji wolą dyrektora
> dokonanego
> podziału obowiązków - powinna załatwić Agnieszka) i dyrektor powinien
wyrazić
> zgodę na wykorzystanie dla celów "pozaszkolnych" adresu szkoły.

Ależ to wcale nie muszą być cele pozaszkolne. Dla mnie to oczywisty problem
kultury osobistej i przemyślenia, co się osiągnie przez uprawianie takiego
stylu zarządzania opartego na m.in. inwigilacji.


(Jeśli tego nie
>
> zrobi, a oznaczenie będzie nie budzące wątpliwości, to oczywiście nie
może
> otworzyć,
> ale może odesłać!)
>

A ja pytam - dlaczego odesłać? Na złość, że nie może otworzyć?


> Dlatego ja osobiście nie radzę Agnieszcze wnosić sprawy do sądu
> (tą czy inną drogą), stawiać ultimatum, czy wyzywać od chamów i gnoi (na
to
> zawsze jest paragraf, niezależnie od tego, kto ma rację). Proponuję, by
osoby,
> które
> ją do tego podpuszczeją najpierw wypróbowały tego na własnej
> skórze.

Z tym trza się zgodzić.

>
> Natomiast co do oceny zdarzenia w duchu "dobrych obyczajów" to zgadzam
> się z Waszą krytką. Bez ważnych powodów dyrektor nie powinien tego robić,
> bo jest to forma dość topornego okazania braku zaufania.
>
> Pozdrawiam, przepraszając wszystkich, którzy słusznie sądzą, że to NTG.
>

Może rzeczywiście lepiej, żeby poszło do p.s.e.szkola (lub p.s.savoir-vivre
8-D), ale tak często są tutaj crossposty, że... dopiero teraz to
zauważyłem.
Poza tym, to też edukacja.

z pozdrowieniami

Paweł