Użytkownik "asmira" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:ccmvea$8ea$1@zeus.man.szczecin.pl...
> A jak się dowiedziałaś?
> Może, to, że wiesz, to z jego strony forma "błagania o pomoc". Żebyś
pomogła
> mu wyjść z tej zagmatwanej sytuacji? Zagmatwanej przez emocje, które
czasem
> są tak intensywne, że trudno ponad nimi dostrzegać coś jeszcze.

Ja chciałem wreszcie poczuć spokój.

> To naturalne, że czujesz się zraniona. Gdybyś nie czuła nic, znaczyłoby,
że
> Wasz związek nie miał sensu. Terapeuci, zajmujący się terapią rodzinną
> twierdzą, że dopóki są jakieś emocje, wszystko można uratować. Tylko obie
> strony muszą tego chcieć.

Chciec razem i w tym samym czasie.


> Moja rada - jeśli czujesz, że chcesz jednak, abyście byli nadal razem,
> musisz o niego zawalczyć. Pokazać, że Ci zależy. I być bardzo upartą. Bo
> pewnie z początku będzie się bardzo bronił - nowe uczucie jest takie
> kuszące, miłe, przyjemne, bez tych wszystkich obowiązków i trudności,
które
> wiążą się z życiem rodzinnym.

Może wątki o nas sie na coś przydadzą, pozwolą zrozumieć
że Twój z pozoru nieczuły mąż też w jakiś sposób cierpi.
Jemu też często załamał się świat wartości. Przestał być tym pieknym młodym
nieskażonym.


> Jeśli chcesz uratować to małżeństwo, w żadnym wypadku nie zostawiaj go
> teraz, nie dawaj czasu na myślenie w samotności. Brzmi to może jak chęć
> podporządkowania sobie drugiej osoby, ale wierz mi, on chyba rozum
stracił,
> by wdawać się w historie z koleżanką z pracy.

Jeszcze raz zachęcam do zoorganizowania sobie czasu na wspólna rozmowę
która może potrwać i 3 dni.

> Jeśli Cię to w jakiś sposób pocieszy: bardzo wielu małżeństwom, żeby nie
> powiedzieć większości, zdarzają się podobne historie. Niektórym udaje się
to
> przeżyć, przegadać, dojść do wspólnych ważnych wniosków. Czasem trzeba dać
> drugiej stronie szansę, by przypomniała sobie o tym, co w życiu jest
> najważniejsze.

Ale ważne żeby dojśc do tych wniosków razem. Wtedy nawet rozwód i
rozsstanien przebiegną łatwiej,
a może nagle zrozumiemy cos co było tak cięzko powiedzieć. A gniotło samo
serce.


Pozdrawiam

Jacek