Pewnego dnia Mateusz Szczap na pl.sci.psychologia napisal:
>
>Kazdy czasami sie zakochuje, pewnie zdarzylo sie Wam to nie raz, mnie
>takze.
>
Raz. Jeden raz przez wiele lat. I Byl przystania na wzburzonym oceanie
zycia, Byl usmiechem , w ktory wierzylam, Byl ramionami, w ktorych tonelam z
radosacia...

>To mile.
>
To... nie ma takiego slowa

>Gdy jednak cos sie nie udaje czlowiekowi nie jest latwo,
>
Zyjesz i cie nie ma, oddychasz juz inaczej. Kazdy oddech to walka ze soba.

>ale nie wiem czy zauwazyliscie, ze po jakims juz czasie czuje sie wielka
>ulge, ze sie juz nie kocha, albo nie zobaczy nigdy tej osoby.
>
Nie kocha... slyszalam te slowa... okrutne slowa... Czy poczul ulge... ale
mnie widzi...

>To pomaga.
>
Mnie zabija, powoli zabija... jak jad sie saczy do serce, a jak walcze...

>W tym sensie cudownym jest juz nie kochac, gdy juz kochac nie mozna.
>
Mozna, bardzo mozna, ale nie mozna bo juz nie chce, bo juz nie potrzebne to
uczucie..

>Czy zdarzylo sie Wam czuc podobna ulge? Ulge wolnosci emocjonalnej?
>
Glowa w sciane... dlonia w konar drzewa... krzykiem w niebo... i nadal
nie...



Nie bron sie przed emocjami one Cie wzmocnia.