Użytkownik "cbnet" <c...@n...pl> napisał w wiadomości
news:05122512093797@polnews.pl...
> Zastanawialem sie ostatnio nad fenomenem niesmialosci... :)
> i mam pytanie. ;)
> Otoz...
>
>
> niesmialosc pojawia sie w postaci irracjonalnego uczucia
> paralizujacego leku/obawy/strachu jako niezawodnej reakcji
> na wystapienie checi/pragnienia zainicjowania badz tez
> podtrzymywania/rozwijania interakcji powiedzmy towarzysko
> -spolecznych z okreslona jednostka lub grupa jednostek.
> Przyjmuje przy tym, ze niesmialosc w rzeczywistosci nie
> dotyczy w jednakowym stopniu kazdej jednej potencjalnej
> okazji do zadzierzgniecia znajomosci, lecz towarzyszy
> przede wszystkim czesci takowych.
>
> Z czego wynika taka irracjonalna bojazn?
> Wynika ona mianowicie z przekonania, iz relacja z okreslona
> jednostka moze byc niekorzystna czy wrecz "grozna" dla
> osoby niesmialej.
> A wiec chodzi o intuicyjne, silne przeczucie o zagrozeniu
> plynacym z faktu "zblizenia sie" do kogos kto funkcjonuje
> w bezpiecznym dystansie w otoczeniu jednostki niesmialej.
>
>
> Skoro zatem niesmialosc dotyczy zasadniczo tylko czesci
> otoczenia to czy mozna mowic tu o "problemie", z ktorym
> nalezy walczyc?
>
> Mam co do tej kwestii bardzo duze watpliwosci. :)
> No wlasnie... ale moze ktos widzi to inaczej...? ;)
>
>
> Dlaczego/z jakich powodow powinno sie walczyc z niesmialoscia?
>
> Ktos zauwaza moze takie powody?
> Bo ja - niestety nie zauwazam [doslownie] zadnych. ;)

Ja się zastanawiam, jaki związek z nieśmiałością ma taka postawa:

W "bezpiecznej" (bo zanonimizowanej) sytuacji publicznej
(grupa dyskusyjna) osoba regularnie powtarza pewien sposób interakcji
z innymi:
1. Rzuca pewną myśl, najczęściej ubraną w naukowy(pseudo ...)
garnitur, stawiając w niej kilka mniej lub bardziej wyrazistych tez
lub też pytań.
2. Przechodzi do obrony - regularnie poniża osoby, które próbują
podjąć temat. Wydaje się, że największą przyjemność sprawia jej
mówienie innym, że są za głupi, by dyskutować.

Jeśli uznać, że w ten sposób osoba ta wyraża swoją agresję w stosunku
do otoczenia, wydaje się, że siła tej agresji jest tym większa, im
wnikliwiej i rzetelniej otoczenie stara się podrzucony temat podjąć.
Wydaje się, że im współrozmówca bardziej stara się zachować dystans
i obiektywizm, tym usilniej osoba-autor tematu stara się szybko
sprowadzić temat na płaszczyznę osobistą. Stoi to w bardzo wyraźnej
sprzeczności ze sposobem inicjacji tematu, gdzie jego sformuowanie,
jak już wspomniałem, jest stylizowane na rozważania naukowe. Można
więc śmiało twierdzić, że osoba ta wykazuje zdecydowaną inicjatywę
w sprowadzaniu wszelkich przejawów ruchu w dyskusji na płaszczyznę
osobistą i już ją rozpoczynając, ma ukryty cel szybkiego
przeniesienia dyskusji na płaszczyznę zupełnie inną, niż formalnie
ona wygląda.

I teraz pytania:
1. Jakiego typu "zysk" inicjator dyskusji próbuje wyłowić z jej przebiegu ?
2. Na ile inicjator dyskusji jest świadom tego, że realizacja ukrytych
celów (manifestacja agresji) zdecydowanie dominuje nad celami deklarowanymi
(prowadzenie dyskusji naukowej) ?
3. Chyba najciekawsze: jakie są powiązania pomiędzy poruszanymi tematami
a tematem ukrytej agresji ? W tym przypadku: jakie są korelacje między
zjawiskiem nieśmiałości a skłonnością do agresji skierowanej w anonimowy
tłum ?
4. Czy Anonimowe wyrażanie agresji w stosunku do anonimowych osób
może być skutecznąformą w terapii nieśmiałości, czy jest to jednak
tylko i wyłącznie zachowanie kompulsywne, objaw nierozładowywanych napięć ?