A ja powiem coś co może nie bedzie jakoś bardzo podnoszące na duchu,
przynajmniej nie w takim znaczenu jak sie ogólnie to postrzega. Czasem
bywa tak, że po kilku latach w miarę ułozonego związku zaczynają się
poważne problemy. Wtedy czasem trzeba sie po prostu rozstać, aby obie
strony przestały się męczyć.
W sytuacji gdy bardzo chcesz uratować to co sie psuje ciężko o takie
decyzje, ale ja zwyczajnie mialam dość ratowania związku, gdy druga
osoba ewidentnie chciała wszystko zakończyć i dodatkowo pozostawić
jaknajwiekszy ślad w mojej psychice.
Zwyczajnie miałąm dość, spakowałam sie (w jakieś pół godziny) i
wyjechałam i to paradoksalnie byla najlepsza decyzja w moim życiu.
Wiec taki morał: Nie zawsze warto robić coś na siłe, za wszelką ceną.
Teraz z moim ex mamy dobre kontakty, ale juz kolezeńskie, które na
partnerskie nigdy sie nie zmienią.

>ps.A tak na serio,to w małżeństwach się nie układa gdy
>1)są kłopoty finansowe
>2)mieszka się z "ukochaną" teściową , albo z mamuśką (które wiedzą lepiej co
>jest dobre dla Ciebie lub Twojego dziecka )
>3)ma się kłopoty w pracy,
>Niestety dwóch z tch punktów nie jest łatwo się pozbyć w naszej rzeczywistości.
>Zatem zostaje spokojna rozmowa z partnerm i wyjaśnienie sobie co jest nie tak.

A co do tych podpunktów, to owszem, takie sprawy wzbudzały konflikty w
moim poprzednim związku, ale gdyby teraz zaczęly to poważnie bym sie
poważnie zaniepokoiła, bo by to oznaczało zanik bliskości.
1. Kłopoty finansowe - pieniądze rzecz nabyta, są o wiele lepsze
rozwiązania tej sprawy niż kłótnie z partnerem (nie mozemy sobie
pozwolić na coś, to zmieńmy priorytety, a jak nie mozemy zmienić
prprytetów to zmnieńmy może pracę, kraj itp.)
2. Po poważnych problemach z teściową powiedzieliśmy jej do widzenia i
wyprowadziliśmy sie - trzeba dopuścić do myśli sytuacje, że tak samo
jak można żyć z innym facetem, równie dobrze można mieszkac w innym
miejscu. Teraz Mamusia jest słodka jak karmelek ;).
3. Kłopoty w pracy - Na pewno nie pracowac w miejscu które nastraja
na fatalnie na cały dzień i cierpi przez to nasze życie prywatne
(trzeba zapytać siebie co ważniejsze). Szanujmy tez siebie, nie
pozwólmy na siebie krzyczeć i dawac sie wykorzystywać, bo sytuacja w
naszym kraju nigdy sie nie zmieni. I to samo co wyżej- jak nie ta
praca to inna! Doskonale wiem że jest bezrobocie, ale to nie powód by
znosić wszystko, bo jeśli stosunki w pracy są nie do zniesienia to i
tak prędzej czy później się z niej zrezygnuje a czym później tym
gorzej dla własnej psychiki, związku czy rodziny.

Ale te podpunkty nie muszą być wcale ogniskiem zapalnym, wszystkie
konflikty da sie załągodzić gdy dwoje ludzi jest na siebie otwartych,
szanują swoje decyzje, potrzeby i zwyczajnie CHCĄ być ze sobą.
Pozbycie się egoizmu, który czesto bierze sie z prostego mechanizmu -
on nie interesuje sie mną i moimi potrzebami to i ja nie mam obowiązku
się nim interesować, jest bardzo ważne. Inaczej ludzie zaczynają sie
od siebie oddalać, dalszy bieg zdarzeń nietrudno przewidzieć.

Na tym koniec mojej wypowiedzi.

Kasiu mam nadzieję, że Twoje kłopoty nie są aż tak poważne.
A jeśli są to dopuść do siebie myśl, że rzeczywistość w jakiej sie
teraz znajdujesz nie jest jedyną możliwą rzeczywistością.
I przestań siebie obwiniać, związek to dwie osoby i jakoś sie tak
dzieje, że wina rzadko lezy po stronie tego który się obwinia i stara,
choć mówi sie że wina lezy po środku, ale się nie dodaje, że prawie
nigdy symetrycznie :)
Moolinea