"didziak" napisal

> Bo wtedy byłoby nastawianie się na ryzyko wg mojego pojęcia
> ryzyka. Twoja granica przebiega już przy 'nocnym chodzeniu' - moja
> z kolei 'przy nocnym chodzeniu w ryzykowne tereny' :-)

Ach, wiedziałam, że nie dasz się zapędzić w kozi róg :-))

> A co do syna Basi - nie był to kaprys zaakceptowany przez
> rodziców, ale po prostu potrzeba chwili, nie sądzisz?

No tak nie do końca. Z tego, co pisała Basia nie wynikało, że on MUSIAŁ
wracać do domu sam. Raczej chciał. A nawet gdyby musiał (z różnych powodów),
to rodzice chyba nie MUSIELI pozostawać w górach. To tylko takie moje
dywagacje. Nie ma już sensu roztrząsać, jak było naprawdę.

> A ja się duszę żyjąc szaro i staram się, żeby nie było tak szaro i
> ostrożnie.

Ależ ja nie żyję szaro i do przesady ostrożnie. Także ryzykuję, ale na nieco
inny sposób. W innych sytuacjach. No i staram się, by to ryzyko nie dotyczyło
bezpośrednio mojego lub cudzego życia.

> Bodajże Mussolini powiedział, że 'lepiej jest jeden dzień być lwem
> niż tysiąc lat owcą' :-) coś w tym jest...

A ja nigdy nie lubiłam skrajności :-)

> | A 15-latek rzadko kiedy wygląda jak żywa reklama pieluszek
> | Pampers. Wręcz przeciwnie.

> Ale nie wygląda i na 18 lat,

A to różnie bywa. Znam kilku takich, którzy wyglądają na grubo po 18, a mają
zaledwie 14.

> jak chłopakowi pocięto twarz nożem... ale nadal uważam, że po
> prostu mógł odejść bez słowa z dziewczyną, gdy pod Jej adresem
> zaczęły padać niewybredne komentarze... a zareagował inaczej i
> przypłacił to 5 cm raną ciętą...

A gdyby ci kolesie zaczęli obmacywać tę dziewczynę na przykład? Co Ty byś
zrobił w takim wypadku?

> Jechałem w autobusie, gdy superładnej dziewczynie kibic zaczął
> chamsko robić propozycje... wysiadła na najbliższym przystanku i
> na tym się skończyło.

Miała to szczęście, że mogła wysiąść.

> Nie warto prowokować, trzeba ludzi sobie zaskarbić, właśnie niewerbalnie...

Pewnie i masz rację, ale ja osobiście jestem taka, że nie potrafię sobie
chama zaskarbiać. Wręcz przeciwnie, gdy widzę, że ktoś ma jakiś "interes" do
mnie, to czuję, że mi poziom adrenaliny skacze i pięści same się zaciskają
;-) Dobrze, że nie jestem facetem, bo marnie bym skończyła ;-)

> Nie było? Basia pisała przecież o NAGŁEJ potrzebie (nie wziął
> komórki ze sobą, bo nie wiedział, że podczas trasy się mu
> przyjdzie odłączyć i wracać) - nic błahego raczej nie ściąga nas z
> gór do Chorzowa tak nagle, prawda?

Tak jak pisałam na początku - może źle zrozumiałam opis tej sytuacji, ale
wydawało mi się, że samotny powrót Michała był po prostu tylko pomysłem, a
nie potrzebą chwili. A nawet jeśli, to ja będąc jego rodzicem i wiedząc, jak
może się sprawa skończyć wróciłabym razem z nim. Zaznaczam jednak, ze to moje
zdanie :-)

> I nie
> mówmy o dziecku w wieku 6 lat (Ty to pisałaś? :->), ale o
> 15-latku - od tego się zaczęło -obniżanie wieku uznam za brak
> dobrej woli i chęci współpracy ;->>

Eee tam, ja tylko tak podjudzam do walki ;-)

> (a jakie pyszne bułki z gorącym farszem pieczarkowym tam były na
> mieście - do dziś pamiętam, że ich konsumpcja to nasz rytuał był
> ;-)

To się u nas nazywało zapiekanki i była też wersja z cebulą, oraz ekskluzywna
z jakąś ruszającą się kiełbasą. Też się tym zażerałam :-)

No dobra Didziak, z Tobą to się nawet pokłócić nie można, bo co ja zacznę
zażartą dyskusję, to Ty tak mnie omotasz, że w zasadzie nie mam nic do
dodania, tylko przyznaję Ci (tak w 90%) rację :-)

--
Pozdrawiam
Maja