Daga:
> ... Smutne, że można tak negatywnie na to patrzeć...

Dagus, bo pies nie rozwiazuje tak naprawde _problemu_ samotnosci
_czlowieka_ i w tym kontekscie taka 'radosc' moze zostac odebrana
jako finalna istotna gleboka porazka, poddanie sie z siegnieciem po
ledwie substytut w postaci takiego czy innego zwierzatka-maskotki.

Widzialbym tu bardziej punkt wyjscia mobilizujacy do nowego etapu
poznania siebie (pewnej pracy nad soba) jako cos konstruktywnego...

zamiast za przeproszeniem 'staropanienskiej kapitulacji' z ucieczka
w takie czy inne substytuty (zwierzaczki, pasjanse itp 'duszne' klimaty).

Tak to jakby wyglada mniej wiecej z mojego punktu widzenia. :]

Czarek