stokrotka (nasza-klasa)

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 132

1. Data: 2008-05-04 20:16:04

Temat: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "Robakks" <R...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
drugiej takiej nie było od morza do Tatr.

Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
i obowiązki swoje jakieś pewno miał.

Wtem stanął, schylił się do kwiatka
ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
że zerwać ciebie ochota mnie bierze
ale kwiat cięty
nie jest już taki piękny...

Chwilę stali w milczeniu
słowo nie padało
a przecież coś niewymowne
tu się zawiązało
on myślał: jaka fajna jest ta mała
a ona?
ona rozkwitała...:)

pozdrawiam serdecznie,
Edward Robak* z Nowej Huty

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

2. Data: 2008-05-04 20:27:39

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "AW" <o...@h...com> szukaj wiadomości tego autora

"Robakks" <R...@g...pl> wrote in message
news:fvl5ip$av7$1@inews.gazeta.pl...
> Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
> w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
> wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
> drugiej takiej nie było od morza do Tatr.
>
> Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
> z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
> Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
> i obowiązki swoje jakieś pewno miał.
>
> Wtem stanął, schylił się do kwiatka
> ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
> sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
> że zerwać ciebie ochota mnie bierze
> ale kwiat cięty
> nie jest już taki piękny...
>
> Chwilę stali w milczeniu
> słowo nie padało
> a przecież coś niewymowne
> tu się zawiązało
> on myślał: jaka fajna jest ta mała
> a ona?
> ona rozkwitała...:)
>
> pozdrawiam serdecznie,
> Edward Robak* z Nowej Huty
>
>

Syzyfie, na pomoc!!!

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

3. Data: 2008-05-04 20:29:43

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: Fragile <e...@i...pl> szukaj wiadomości tego autora

On 4 Maj, 22:16, "Robakks" <R...@g...pl> wrote:
> Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
> w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
> wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
> drugiej takiej nie było od morza do Tatr.
>
> Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
> z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
> Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
> i obowiązki swoje jakieś pewno miał.
>
> Wtem stanął, schylił się do kwiatka
> ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
> sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
> że zerwać ciebie ochota mnie bierze
> ale kwiat cięty
> nie jest już taki piękny...
>
> Chwilę stali w milczeniu
> słowo nie padało
> a przecież coś niewymowne
> tu się zawiązało
> on myślał: jaka fajna jest ta mała
> a ona?
> ona rozkwitała...:)
>
> pozdrawiam serdecznie,
> Edward Robak* z Nowej Huty
>
Ale o co chodzi? :)

--
Pozdrawiam,
Fragile

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

4. Data: 2008-05-04 20:29:43

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Robakks" <R...@g...pl> napisał w wiadomości
news:fvl5ip$av7$1@inews.gazeta.pl...
> Rosła sobie stokrotka przy drodze na wzgórzu

daj linka! ;)

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

5. Data: 2008-05-04 21:30:19

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "JanB" <j...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Robakks" <R...@g...pl> napisał w wiadomości
news:fvl5ip$av7$1@inews.gazeta.pl...
> Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
> w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
> wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
> drugiej takiej nie było od morza do Tatr.
>
> Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
> z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
> Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
> i obowiązki swoje jakieś pewno miał.
>
> Wtem stanął, schylił się do kwiatka
> ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
> sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
> że zerwać ciebie ochota mnie bierze
> ale kwiat cięty
> nie jest już taki piękny...
>
> Chwilę stali w milczeniu
> słowo nie padało
> a przecież coś niewymowne
> tu się zawiązało
> on myślał: jaka fajna jest ta mała
> a ona?
> ona rozkwitała...:)

O stokrotkach też będzie w Księdze?

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

6. Data: 2008-05-04 21:57:11

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: i...@g...pl szukaj wiadomości tego autora

On 4 Maj, 22:16, "Robakks" <R...@g...pl> wrote:
> Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
> w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
> wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
> drugiej takiej nie było od morza do Tatr.
>
> Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
> z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
> Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
> i obowiązki swoje jakieś pewno miał.
>
> Wtem stanął, schylił się do kwiatka
> ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
> sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
> że zerwać ciebie ochota mnie bierze
> ale kwiat cięty
> nie jest już taki piękny...
>
> Chwilę stali w milczeniu
> słowo nie padało
> a przecież coś niewymowne
> tu się zawiązało
> on myślał: jaka fajna jest ta mała
> a ona?
> ona rozkwitała...:)

"...a harcerz taki gapa
że aż w pokrzywy wpadł, w pokrzywy wpadł!"
:-)

Witam Pana fragmentem harcerskiej piosenki o polnej stokrotce, witam i
o nic nie pytam, dla odróżnienia od pozostałych rozmówców w tym wątku,
tylko kontynuuję temat stokrotkowy w tekście poetyckim i bardzo mi
miło znów móc Pana spotkać w grupach :-)
Od razu robi się ciekawiej; tak juz mamy oboje, kiedy się pojawiamy,
powiem nieskromnie, bez fałszywej skromności, za siebie i za Pana :-)

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

7. Data: 2008-05-04 21:59:23

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "JanB" <j...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik <i...@g...pl> napisał w wiadomości
news:9265f9c8-43d6-4821-b823-b8e3edbc4340@l42g2000hs
c.googlegroups.com...
>Od razu robi się ciekawiej; tak juz mamy oboje, kiedy się pojawiamy,
>powiem nieskromnie, bez fałszywej skromności, za siebie i za Pana :-)

Czy jest ktokolwiek na pl.sci.filozofia, kto uważa, że zrobiło się
ciekawiej?
Jeżeli nie, to słodźcie sobie na psychologii, tam już nic nie może
zaszkodzić.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

8. Data: 2008-05-04 22:32:18

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: Belzebub <B...@i...invalid> szukaj wiadomości tego autora

Wcale nie przypadkiem, dnia Sun, 4 May 2008 22:16:04 +0200, doszła do
mnie wiadomość <fvl5ip$av7$1@inews.gazeta.pl>, w której czytam:

>Chwilę stali w milczeniu
>słowo nie padało
>a przecież coś niewymowne
>tu się zawiązało
>on myślał: jaka fajna jest ta mała
>a ona?
>ona rozkwitała...:)

Coś mi się wydaje, że prace nad Re1 i Księgą mogą zostać wstrzymane na
pewien czas, a może i na zawsze ;)

--
Tomasz Jasiński
Jak wiadomo, Pan Bóg jest wszechmocny i wszystko
wie, a świat stworzył doskonały i nawet guzik od
gaci nie może nikomu spaść bez woli Bożej. Lem.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

9. Data: 2008-05-04 22:38:11

Temat: Re: stokrotka (nasza-klasa)
Od: "AW" <o...@h...com> szukaj wiadomości tego autora

<i...@g...pl> wrote in message
news:9265f9c8-43d6-4821-b823-b8e3edbc4340@l42g2000hs
c.googlegroups.com...
On 4 Maj, 22:16, "Robakks" <R...@g...pl> wrote:
> Rosła sama stokrotka przy drodze na wzgórze
> w sukni z płatków bielonych przez słońce i wiatr
> wokół chabry, kąkole, maki, polne róże...
> drugiej takiej nie było od morza do Tatr.
>
> Drogą szedł człowiek jeden dziwnie zamyślony
> z głową w chmurach - nogami jednak mocno w gruncie stał
> Dokąd tak śpieszył? może biegł do żony
> i obowiązki swoje jakieś pewno miał.
>
> Wtem stanął, schylił się do kwiatka
> ścisnął łodyżkę, musnął lekko płatka
> sie masz stokrotko! mówię ci to szczerze,
> że zerwać ciebie ochota mnie bierze
> ale kwiat cięty
> nie jest już taki piękny...
>
> Chwilę stali w milczeniu
> słowo nie padało
> a przecież coś niewymowne
> tu się zawiązało
> on myślał: jaka fajna jest ta mała
> a ona?
> ona rozkwitała...:)

"...a harcerz taki gapa
że aż w pokrzywy wpadł, w pokrzywy wpadł!"
:-)

Witam Pana fragmentem harcerskiej piosenki o polnej stokrotce, witam i
o nic nie pytam, dla odróżnienia od pozostałych rozmówców w tym wątku,
tylko kontynuuję temat stokrotkowy w tekście poetyckim i bardzo mi
miło znów móc Pana spotkać w grupach :-)
Od razu robi się ciekawiej; tak juz mamy oboje, kiedy się pojawiamy,
powiem nieskromnie, bez fałszywej skromności, za siebie i za Pana :-)

---

O Boże, na torsje mi się zbiera...