W dniu 2012-04-17 14:01, Chwilozof pisze:

> Ale te zaokroglenia sa na wyzszych warstwach - czyli tych zaokroglanych
> - kapujesz?
> Wyobraz to sobie na zasadzie cebuli - warstwy srodkowe wydaja sie byc
> mlodsze
> od gornych i tych ostatnich 'zeschnietych'. Jak nie czujecz matematyki
> czy abstrakcji
> to bedzie ci ciezko to pojac.

Czuję, czuję :) W każdym bądź razie tak mi się wydaje :) Mam też
na to trochę papierów, ale mniejsza z tym :)

Zastanawiam się natomiast, na ile ty czujesz, że w biologii
nie ma raczej 'błędów zaokrągleń', tylko zamiast tego
masz inne sprawy, np. ograniczenia skali związane
z tym, że poniżej pojedynczego, złożonego białka (też fraktalnego,
poskręcanego) to już nie zejdziesz albo np. masz do czynienia
z problemem 'zabrudzenia' kodu genetycznego.

Pamiętaj, że typowy fraktal jest bardzo ściśle zdefiniowany
i deterministyczny, biologia zaś się przy aż takiej precyzji
wcale nie upiera, bardzo lubi dokonywać 'restartów',
drobnych błędów, lokalnych modyfikacji.
Jak w muszli małża utkwi ziarenko piasku, to strukturę
rosnącej dalej muszli może trochę kopnąć
w lewo lub w prawo. Jak bliźniakom jest ciasno, to
jeden będzie trochę większy drugi trochę mniejszy.
Zmieni się trochę grawitacja, stężenie soli lub
dieta, spadnie trochę więcej deszczu niż zwykle -
i znów fraktal pójdzie troszeczkę inną drogą.

Przy zagadce śmierci bardziej bym się przejmował
właśnie zanieczyszczeniami, czy błędami losowymi
(nie systematycznymi - jak przy błędach zaokrągleń)
niż ograniczeniami skali samego fraktala. Jak wskazał
olo, są organizmy 'nieśmiertelne'. A w kategoriach
całego biotopu, to cały czas mamy nieśmiertelny,
rozwijający się fraktal.