W wiadomości news:dk5o9k$gcc$1@atlantis.news.tpi.pl Gleba
<p...@o...pl> napisał(a):
>

Miło jest sobie uprzytomnić czasem,

Że równie starzec, jak młodzieniec płochy,

Mędrzec i głupi, władca z pariasem

W jednaki kiedyś obrócą się prochy.



Cóż stąd, że dzisiaj z podniesionym czołem

Wierzymy w wartość hierarchicznych stopni?

Jutro, pojutrze będziemy popiołem,

Wszyscy w mogiłach i wszyscy okropni.



Cóż stąd, że tu się wzniósł obelisk dumnie,
A innych grobów ślad ledwie wzrok złowi?

Sedno jest rzeczy nie z wierzchu, lecz w trumnie,

A tam będziemy wszyscy jednakowi.



Krzyżyk i napis, trochę zwiędłych kwiatków,

W głębi bezkształtny proch darnią okryty -

Oto epilog wzlotów i upadków,

Walki o chleba kęs i o zaszczyty.



Los wykuwając myślą w życiu kuźni,

Dobrze, gdy czasem w przyszłość okiem rzucisz.

Wszak się stosunek ten z życiem rozluźni,

Boś z prochu powstał i w proch się obrócisz.