Użytkownik "Klankownik" <k...@W...pl> napisał w
wiadomości news:4923.00000f5c.3f49cb1a@newsgate.onet.pl...
>
>
> Witam.
> Chciałem opisać wam pewien mechanizm występujący we mnie podczas rozmowy z
> drugą osobą.
> Opiszę wam teraz sytuację: rozmawiam z kimś, wszystko jest OK, w pewnym
> momencie podchodzi do nas trzecia osoba i zaczyna coś mówić do mojego
rozmówcy.
> I w tym momencie rozmówca ów natychmiast przerywa rozmowę ze mną, kierując
swą
> uwagę na tą trzecią osobę. Chcąc kontynuować rozmowę mam trzy wyjścia:
pokornie
> czekać, aż tamci dwaj zakończą dialog, "dobijać się" (słuchasz mnie?), lub
też
> najzwyczajniej w świecie sobie pójść (co też nie zawsze jest dobrym
wyjściem,
> czasami rozmawiam o ważnych sprawach i zależy mi na dokończeniu tego
dialogu).
> Próbowałem testować ten system w drugą stronę: wynajdywałem jakieś dwie
> rozmawiające osoby (oczywiście te, które mnie znały) i podchodziłem do
nich pod
> byle pretekstem grając tym razem rolę "intruza". I co się okazało? Moje
zabiegi
> o odwrócenie uwagi któregoś z rozmówców okazywały się nieskuteczne, nawet,
> jeżeli udawało mi się oderwać go od rozmowy, to tylko na krótką chwilę.
Czyli
> przyczyna tego mechanizmu leży gdzieś we mnie, w moim "sposobie bycia",
> zwłaszcza, że powtarza się to w różnych sytuacjach z różnymi ludźmi. Nie
> ukrywam, że jest to strasznie irytujące, ale wierzę, że można to zmienić.
Nie
> bardzo wiem jednak, jak. Dlatego zależy mi na poznaniu i zrozumieniu
istoty
> tego problemu. Gdzie tkwi błąd?
>



chyba jestem kolejna osoba ktora zauwaza takie wlasnie aytuacje
generalnie patrzac to ostatnio coraz czesciej tak sie zdarza, najbardzie
boli mnie to ze ja rozmawiajac z moja siotra o dla mnie waznym temacie nagle
staje sie tak malo wazna dla mojej mamy ktora to potrafi perfekcyjnie
przerwac, mowiac o czyms "z calkiem innej beczki", bynajmniej moja mama nie
jest osoba ktora siostre wyrozna a mnie traktuje gorzej, jestesmy obie tak
samo wazne, tylko ona ma taki nawyk, jakby zyla w swoim swiecie i nagle
zobaczyla nas, cos chciala powiedziec i nie patrzac ze rozmawiamy przerywa i
zaczyna swoje ..... i co tu robic? nakrzyczec na mame?? nieeee!!!! zwrocic
uwage??? delikatnie mozna probowac, generalnie byloby ok gdyby nie fakt ze
mama przerywa mnie a nie siostrze......ciekawostka...... nie biore sie za
analizowanie
zreszta mam takich znajomych nie raz juz poklocilam sie o to ze notorycznie
czuje sie lekcewazona, mowie cos od nich, opowiadam im cos, a nagle ona jak
filip z konopii wyskakuje do meza: kochanie pojedziemy dzisiaj gdziestam po
costam.....i zaczynaja gadac miedzy soba ..... ani be ani me ani
kukuryku....zadnego sorki ze ci przewala, ani skoncz co mowilas.....nic :/
wiec ja unosze sie honorem (????) milkne i nie wracam do tematu, w rodzinie
jest mi latwiej zwrocic na siebie uwage i zazdac zeby albo mnie sluchali
albo powiedzieli ze nie chca sluchac a nie ignorowali. Ale w sytuacji z tymi
znajomymi jest mi trudniej, wiem ze ilekroc tak sie zdarzalo ze nagle
lekcewazyli to co mowie ja juz nie wracalam do tematu, oni tym bardziej, w
koncu ja kapitulowalam i zaczynalam gadac z nimi o ich sprawach, ale
okazywalo sie ze jak tylko za daleko sie posuwalam w ingerencji w rozmowe
(nie tematy) odrazu sytuacja sie powtarzala...
wiec nie wiem czy to wynika jak pisza inni tu na grupie z hierarchii osoby w
towarzystwie, waznosci danej jednostki czy poprostu z braku kultury i
poszanowania drugiej osoby.
nie myslalam o tym jak to interpretowac, poprostu postanowilam olewac takie
sytuacjie i takich ludzi, jak znowu sie z nimi tak zdarzy to mam to gdzies,
milkne i czekam az mi przejdzie zlosc....

M