w poprzednim art. <akbtl1$hqg$1@news2.tpi.pl>,
szanowny kol. Tomek 'Spec' pisze, ze:
> Do tematu mozna podejsc z wielu stron. Jedna z nich- kiedy podejmujemy
<..>

do problemu nalezy podejsc z jednej strony - podjac odpowiednie
dzialanie.
myslenie dobre w kazdej sytuacji ? - im dluzej myslec tym lepiej ? - no
tak.. najwyzej problem rozwiaze sie sam...
mysle, ze wlasnie osoba ktora pozornie nic nie robi w sytuacji naglej
wlasnie sie zastanawia co robic.. kiedy zastanawia sie czy ratowac jedno
czy dwoje sam rowniez idzie na dno.
(tu powinienem zaklac) - po to sa szkolenia, zeby wlasnie darowac sobie
rozwazania tylko od razu podjac odpowiednie dzialanie.
Imho, w sytuacjach ekstremalnych wygrywaja ci, ktorzy albo nie zawracaja
sobie glowy mysleniem a tylko notuja fakty i pozwlaja sobie podzialac
instynktownie, albo ci ktorzy maja opanowane mechanicznie pewne
procedury dzialania (co mysle ze przydaje sie zwlaszcza w osobom ktorych
pojawia sie strach)
a na refleksje jest czas po.
nikogo w zyciu nie udalo mi sie uratowac, ale mysle ze najwiekszy blad
jaki zrobil nasz hero to to, ze zanim wlaz do wody nie poinformowal o
swoim zamiarze innych ludzi, np. glosno myslac "k., oni sie chyba
topia!"

pozdrawiam znad wody


--
Marsel