kiedys czytalem freuda i... mam teraz wsrod zajec psychologie
zauwazylem ze wszystko sie latwiej przezywa majac duzo
innych rzeczy do roboty, uczac swoje 'ja' zeby dzialalo
bardziej podmiotowo - to dobrze - to fuk - to przeszkadza
no to trzeba chociaz dac znak ze cos jest nie tak ale tak
pedantycznie dobierajac mysli zeby nikomu nie sprawic przykrosci
a poprostu to starcie ja to tlumaczylem sobie kiedys taka oslona
energetyczna
gdzie moje a gdzie twoje sprawy, swiat, zeby skutki tego nieprzyjemnego
zwarcia polecialy w zapomniane, albo zeby kazdemu sie wrocila dawka energii
ktora spozylby na jedna strona na nawykowe wypytywanie sie
i dedukcje i druga strona na rozmyslania i unikania odpowiedzi
'dajacych obraz siebie' czyli odpowiedzi ktore sa kluczem do
wnikniecia w swoja niech bedzie intymna strefe. musze jeszcze oprocz
udzielenia odpowiedzi zadbac o to, zeby zamknac furtke do nastepnych
pytan, ktore by mnie zaczely juz irytowac 'a skad' 'a po co na co ci to
kiedy'
'a kiedy.. do kogo idziesz wracasz kto to co o tym mysle' poprzez odpowiedni
dobor slow, spojrzenia, gestow, postawy ciala, albo poprostu unikanie
sytuacji w ktorych rozmowa moze sie przerodzic w konflikt
moze wyrazam sie niejasno, ale na przyklad 'dlaczego nie byles na zajeciach
z..'
'a bo nie bylo' 'jak nie bylo jak masz w planie (tu sie wyciaga przepisany
dlugopisem plan moich zajec uuu...)'
odpowiedz dobra 'BO akurat nie bylo dzisiaj zajec i tyle' i z lekkim
niesmakiem
przelewajac w zlosc dola koncze temat, ktory mnie drazni zaczynajac juz
przenikac kiedy pojawia sie drugie pytanie - 'jak nie bylo' a mi juz w
myslach
chodzi 'a przeciez to moja sprawa i moje zmartwienie ja sam chce tego
wez mnie nie przytlaczaj bo nie potrzebuje interesanta w sprawie, ktora
dotyczy w koncu sytuacji w ktorej znajduje sie ja' a co gorsza ja tak nie
mysle
ze musze sie uczyc bo to lubie z wlasnej natury poznawac swiat na swoj
sposob
ubarwiac i nie potrzebuje kogos kto mi ma pilnowac zeby nauka byla
obowiazkiem
kiedy dla mnie jest to tylko dobra zabawa ktora da mi jeszcze wiecej zabawy
z wydawania szmalu dla ktorego mozliwosci zarabiania studiuje. ale nie musze
nikomu o tym mowic ani nikt mi nie musi tego przypominac bo to mnie
?zniecheca?
odpowiedz zla 'bo nie bylo' prowadzi do nastepnego dociekania sie
dlaczego nie poszedlem na zajecia. a pare minut takiej rozmowy i nastepnej
za chwile w tym stylu degeneruje mnie poprostu pozniej mam problemy
z niesmuceniem ludziom. bo musze odpychac wbijanego mi w lep natreta
trzymajacego sie jak rzep na ogonie kolegi dla swojej przyjemnosci bycia z
powodu
tego ze trudno mi ostatnio nawiazac kontakty z nowymi ludzmi jakos nie wiem
ale czuje taka koszmarna pustke w sobie.
takie nachodzenie przechodzi w wampiryzm energetyczny
jak musze mowic 'gdzie ide' 'do sklepu' 'a po co' 'a po to' 'a....'
zamiast przypadkiem spotykajac sie powiedziec 'czesc' 'czesc' 'bylm kurde u
cioci i mowila cos ciekawego' chyba roznica jest widoczna. tu jest rozmowa
a tu wdzieranie i komentowanie mojego zycia (tamta rozmowa sie zaczela od
tego
w jakie to ciekawe miejsce ja znowu sie udaje, i dlaczego akurat musze
wychodzic
z domu zamiast siedziec na d..., bez przywitania)
i tak nauczylem sie myslec bez przywiazania podmiotowo przez ostatnie
intensywne
dni nauki. jak o kims mysle to rzadko kiedy daje szanse uczuciom. jak cos
mam
powiedziec to 10 razy sie zastanawiam zeby wyszlo ladnie, zostawiajac nawyki
do rozszarpania przez swoje ja, ktore ucze funkcjonowac na podstawie tego,
ktore
osoby co mowia i jak sa odbierane jak dobrze to kradne sobie ich osobowosc
i sprzedaje innym. swoje nawyki traktuje jako zgubione pozostawiajac sobie
tylko te, ktore pamietam, ze kiedys dawaly duzo radosci. i zwalczam zle
ktorych
ostatnio jakos przybylo. zadnych uczuc, bo one mnie ostatnio myla.
zostaje tylko ten nie wiadomo skad rodzacy sie dol.... kiedy
przychodzi czas na zwolnienie tempa, przemyslenie dnia,
czas na wyzwolenie mysli spod surowej kontroli 'ja', oddanie sie swobodnej
analizie, nie kurde ciekawe ale ja tak mysle na wieczor zanim usne
to mi sie mysli z calego dnia zwalaja sie na glowe. wlacznie z odczuciami
do kazdej rozmowy, zdarzenia, wiezow z ludzmi - co i dlaczego w ktorym
momencie zrobilem dobrze a co zle, jak moglbym zrobic, jak to naprawic...
wtedy nie mam sposobu odgonic zlych mysli, bo moj umysl jest ustawiony
na doglebna analize uczuc i nie moge przestac myslec o tym ze na przyklad
zwalilem dzisiaj temat z profesorem od cwiczen bo mu trulem ze mam
wpis z zaliczenia a tu nie mam i bede sie musial teraz niezle spowiadac.
ze zachowuje sie przy ludziach jak debil, a zaczac myslec o kolezance. a tu
jeszcze
mnie przytlacza atmosfera braku intymnosci...
czuje jak regresja mnie wpierdolila zywcem do polowy, zostawiajac na
poziomie
licealisty, a w dziecinstwie to mnie wogole nikt nie lubil. ta polowe
uzupelnily
zle nawyki, ktorych sie nabawilem w domu - strach przed wlasnym soba.