Łukasz Nawrocki pisze w news:av6gha$qba$4@news.onet.pl

> po co o tym mówię? nie, nie rozczulam się nad sob+- i nie proszę o łaskę
> złożenia mi życzeń. mówie o tym, bo zastanawia mnie kwestia tego, jak łatwo
> zapomnia się o ludziach.

Łukaszu! Przecież zapomnienie o dniu urodzin nie oznacza
zapomnienia o człowieku! Wręcz przeciwnie, mnie dzień urodzin
kojarzy się z jednym dniem dobroci dla zwierząt - dajemy wtedy
prezenty, jesteśmy milsi, wyrozumialsi, a przez cały rok...?

Razem z moimi najbliższymi przyjaciółmi wprawdzie staramy się
pamiętać o czyichś urodzinach, ale nie po to, żeby dać prezent,
tylko po to, żeby być myślą. Prezenty dajemy bez okazji, albo
sami sobie je wymyślamy (np. prezent z okazji czwartku :))). A
jeśli zapomnimy o urodzinach, to nic się złego nie stanie.
Zresztą nie wszyscy chcą o swoich pamiętać. :-)

Bo to jest tak, że bardziej niż o urodzinach człowieka powinno
się pamiętać o nim samym. Stale. Zmienić tok myślenia z "Jutro są
urodziny X-a, trzeba mu kupić prezent", na "O, jaka fajna płyta,
X-owi by się spodobała, dam mu ją bez okazji". Sprawdza się. :-)

Nie chcę usprawiedliwiać Twoich bliskich, ale czy przez to, że
pamiętaliby o Twoich urodzinach, staliby Ci się bliżsi? Wiem, że
miło, kiedy pamiętają, ale czy lepiej by było, gdyby pamietali z
obowiązku?

Pozdrawiam Cię ciepło,
Daga [pojawia się i znika :)]

P.S. Moja chrzestna też nie pamięta.

--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/