> Za szybko skończyłem powyższy post, a chciałem jeszcze
> napisać, że przykrym jest, że 11 lat po naszym ślubie realia
> naszej rzeczywistości idą w tym kierunku, że coraz rzadziej
> można pobierać się tylko z czystej miłości, że najpierw
> trzeba zadbać o ten "własny garnuszek" i z roku na rok ten
> garnuszek wymaga coraz więcej nakładów i starań.

Wiesz chyba jednak, to co piszesz nie jest prawdą w czasach kiedy my
startowalismy, 14 lat temu wszytsko bylo znacznie trudniejsze,
życie bylo tak pomieszane, i wcale nie było łatwo wiązac koniec z końcem.
Mieszkań nie było, i tzreba bylo na nie czekać latami, dziś jest z tym sporo
łatwiej, oczywiście narzekamy, ale przecież dziś standardem już nie jest
maluch, kolorwy radziecki telewizor.
Dzisiejsze pokolenie trcohe za bardzo wierzy w to że wszysko im sie należy,
my pamietamy jak nie bylo nawet cukru w sklepie i dlatego tak bardzo cieszy
nas to co dzis mamy.


> chciałbym być dzisiaj młodszym za żadne skarby. Nie
> wyobrażam sobie, żeby te najcudowniejsze w moim życiu
> chwile, mogłyby z taką siłą i przeżyciem zafunkcjonować w
> dzisiejszych czasach i jestem pełen podziwu i uznania dla
> tych, którzy podobną nam, największą pełnię swoich uczuć z
> sukcesem realizują dzisiaj.

Ja też nie chciałabym być młodsza, ani starsza , a wszytkim młodym życzę
tego aby spełnili swoje marzenia.

Pełna słonecznych myśli

Beata