Grunt to zyc w szczesliwym kraju gdzie wszystko i wszystkim dzieje sie
dobrze, gdzie wiecznie swieci slonce, ludzie sa dla siebie zyczliwi i pelni
zrozumienia.
Ech czlowiek zyje takimi marzeniami, stara sie doprowadzic do takiej
eudajmoni, zyje w zgodzie ze wszystkimi, nikomu nie wadzi az tu nagle
dostaje obuchem w leb. Rozowe okulary spdaja mu z nosa, caly czar pryska i
pozostaje tylko ta paskudna szara rzeczywistosc. Pisze takie bzdury bo
jestem zalamany i nie wiem co mam robic. Wiem ze pomocy tutaj na grupie i
tak nie dostane bo pewnie albo nie jestescie w stanie mi pomoc albo nie
bedzie sie wam chcialo czytac czyichs smutkow. Nie dziwie sie, do tej pory
zawsze bylem pelen optymizmu i szczerzylem zabki do zycia, ale niestety bez
wzajemnosci, zycie jak widac nie chce obdarzyc mnie swoim usmiechem. Dzisiaj
sie dowiedzialem ze po dwudziestu paru latach mieszkania w pieknym cudownym
bloku, wywalaja mnie z niego i przenosza do jakies klitki. Powod jest
prozaiczny - mieszkanie "tak duze" mi sie nie nalezy i nie wazne jest to ze
czynsz i wszelkie oplaty zawsze byly placone w terminie, ze jestem osoba
niepelnosprawna i posiadam urzadzenia rechabilitacyjne ktore w malym
mieszkanku sie nie pomieszcza, jedyne co uslyszalem to to ze sie nie nalezy
:(((. Nie mieszkam tu sam, lecz z mama ktora sie mna opiekuje, mieszkanie
tez ma dziwny statut bo to mieszkanie wojskowe :), z racji ze moj ojciec
jest wojskowym, ale to jest ojciec ktorego nie ma, wiec jestem tylko ja i
mama. Wedlug rzekomych przepisow na jedna osobe przypada od 7 do 10m2
powierzchni mieszkalnej czyli jako ze jest nas dwojka to na max 20m2 mamy
pomiescic jakies szafki na ubrania, jakies dwa lozka do spania i rzecz jasna
sprzet rechabilitacyjny, ktory malo miejsca nie zajmuje - przeciez to jest
absurd, nie da rady sie upchnac tego wszystkego a przeciez spac gdzies
trzeba i cwiczyc tez musze bo inaczej zamiast remisji bede juz calkiem
kaleka. Mieszkanie ktore obecnie zajmuje nie jest jakies super wielkie ma ok
49m2 co w pelni starcza na wszelkie potrzeby mojego prawidlowego rozwoju.
Najsmieszniejsze jest to ze wyrzucaja nas z mieszkania nie dla tego ze
potrzebuja je dla kogos innego, tylko dla tego zeby przepisom moglo stac sie
zadosc. Wiem co zaraz powiecie - ze przeciez osoba niepelnosprawna ma
dodatkowa powierzchnie mieszkaniowa statusowo przyznane - i tak niby jest,
ale nie w wojsku, tu by sie to liczylo gdybym byl wojskowym, powaznie mowie
tak nas poinformowali - ja sie tylko zastanawiam jak osoba niepelnosprawna
mogla by byc wojskowym, gdzie nie byl bym w stanie utrzymac w reku
pistoletu, zreszta sami mi dali kategorie E, wiec jakim cudem moge byc
wojskowym. To wszystko jest glupie i ogolnie jestem przerazony cala to
sytuacja, bo widze ze kres mojej rechabilitacji nadchodzi konca. A moze
wojsko ma racje, moze dwadziescia pare lat zycia dajac sobie jako tako rade
starczy i teraz juz nalezy do konca zycia skonczyc bedac karmiony przez inne
osoby :(((. Smutno mi jest i nie wiem co dalej bedzie. Przepraszam ze wam tu
tyle nabazgralem, ale nie mam przyjaciol z ktorymi mogl bym porozmawiac, a
nie zawsze da sie dlawic wszystko w sobie.

Ale wy sie usmiechajcie, slonko z za chmurek wychodzi, wiosna juz prawie
jest a nie dlugo swieta.

David