http://www.youtube.com/watch?v=IeFKdHOj8BM&feature=r
elated

Na usta ciśnie mi się wiele najprzeróżniejszych słów a do głowy
odczuć, podczas oglądania tegoż filmiku.
Ponieważ od zawsze cierpię na prawdopodobnie nieuzasadniony lęk przed
chorymi psychicznie, od dawna zastanawiam się skąd się bierze taki
strach. Staram się podejść do tematu racjonalnie, ale nie zawsze mi
to wychodzi, choćby przy próbie wizualizacji kontaktu, również
panikuje. Co przemawia za tym żeby się przesadnie nie bać? Jak
reagować właściwie reagować w kontaktach z osoba chorą?
Przecież skądinąd wiadomo, że osoby chore psychicznie częściej boja
się same o wiele bardziej niż zagrażają społeczeństwu. A z drugiej
strony, rozsądnym jest margines bezpieczeństwa . A w ogóle, czy ten
film nie jest przesadzoną koncepcją autora na zrozumienie dolegliwości
w tych chorobach? Sama nie wiem.

Mam taką prośbę, ze gdyby ktoś z Was maił jakąkolwiek wiedze na
analogiczny temat to podzielcie sie proszę spostrzeżeniami. Podobnie
mam z karłami... wiem, że to żałosne, ale się ich... jakby boję. Nie mam
problemu z akceptacją/tolerancją odmienności, sposobu bycia i wyglądu
odbiegającego od tej tz normy, niemniej te dwa przypadki przekraczają
czemuś moje możliwości...chociaz sie kurka tego wstydzę.
___
Iza