Jak mogę się dowiedzieć czegoś więcej o następującym zjawisku.



Bez szczególnych przyczyn nagle zaczynam postrzegać otoczenie inaczej. Czuję
się, jakby wszystkie bodźce docierały do mnie przez szybę. Towarzyszy temu
poczucie jakiejś nierzeczywistości, jakby wszystko co widzę było snem. I
dziwny lęk, że tylko ja działam w ramach tego nierealnego świata, natomiast
wszyscy wokół według normalnych praw. Stąd bierze się lęk, że zaraz stanie
się coś złego, niekoniecznie w wymiarze katastrofy, ale że w tym półśnie
zacznę robić rzeczy irracjonalne: położę się na chodniku, zacznę gadać,
śpiewać na ulicy, albo będę odpowiadać ludziom od rzeczy. Czasem coś
poważniejszego: np. że wejdę na czerwonym świetle pod rozpędzony samochód.
Lęk ten powoduje z kolei mocniejszą kontrolę, tzn. cały czas myślę, żeby pod
ten samochód nie wejść. Mimo tych niepokojów nigdy nie zdarzyło mi się
zrobić w tym stanie czegokolwiek "nienormalnego". Rozmawiam, prowadzę
samochód, ale wszystko jakby na innym poziomie świadomości.

Stan ten pojawia się niespodziewanie, było to częste w dzieciństwie (10-14
lat). Często zdarzało się w sytuacjach niecodziennych, np. wyjazd do dużego
obcego miasta - było pewne jak w banku, że po wyjściu z dworca poczuję się
jak we śnie. Z biegiem lat i - tak to oceniam - z nabraniem doświadczenia
życiowego praktycznie przestało to występować. Ostatnio wróciło, co być może
ma związek z przeróżnymi kłopotami.

Raz tylko i to całkiem niedawno opisałem ten stan koledze, który
potwierdził, że zdarzało mu się mieć podobne doświadczenia. Wcześniej
szukałem czegoś o tym w książkach, ale raczej mało dociekliwie. Raz
znalazłem wzmiankę o czymś co Francuzi nazywają "petit mal" czyli mała
choroba, objawy czego wydały się podobne. Potem, przy okazji afery z młodym
Wałęsą miałem podejrzenia, że chodzi o "pomroczność jasną".

Czy ktoś może mi wskazać źródło wiedzy na ten temat, albo podzielić się
swoją?



Pozdrawiam serdecznie i dziękuję z góry



PP