A MOŻE REINKARNACJA?


"Jestem przekonany, że naprawdę istnieje ponowne życie, że
życie wyrasta ze śmierci i że istnieją dusze zmarłych."
- Sokrates



Zupełnie niedawno uczestniczyłam w otwartym zlocie
wyznawców buddyzmu. Zdziwił mnie napotkany tam tłum przyszłych
adeptów. Dyskurs toczył się głównie wokół problemu
reinkarnacji. Zastanowiło mnie najwyraźniej ekspansywne
rozprzestrzenianie się tego wierzenia w dzisiejszym świecie.

Wiara w reinkarnację - czy nie jest to trochę ucieczka
człowieka od odpowiedzialności? Obawa przed nieuchronnym
rozliczeniem - opowiedz, jak żyłeś, a będzie wiadomo coś wart.

Mozolimy się w naszym życiu, ścigamy lepiej lub gorzej
zakorzenione ideały, wartości. Niby się staramy, lecz życie
pełne przeszkód i zasadzek, a także niedoskonałość ludzkiej
natury stają w poprzek naszym dobrym chęciom. Mnożą się
życiorysy kręte, wypaczone lub tylko byle jakie.

Chcemy jak najlepiej, nie wychodzi. Głęboka frustracja.
Katolik obawia się Sądu Ostatecznego, ateistę gnębi superego.
Przychodzi się rozliczyć, a bilans wypada cieniutko. Życie
mija, a nie jesteśmy z siebie w pełni zadowoleni, nie odczuwamy
satysfakcjonującego samospełnienia. I stąd niepokojący niedosyt
- najlepiej dać by sobie jeszcze jedną, i jeszcze kolejną
szansę.

Nie w tym życiu, to może w następnym. Ewaluować powolutku,
dojrzewać etapami. We wcieleniu owieczki nauczyć się
łagodności, we wcieleniu ascety pokory. Nie wymagać od siebie
zbyt wiele. Życie jest zbyt krótkie i zbyt burzliwe, by stanąć
od razu na wysokości.

Rozpamiętywać poprzednie wcielenia, spekulować na temat
dalszej wędrówki duszy. Tak łatwiej. Łatwiej niż przeżyć od
razu w pełni świadomie jedno konkretne życie, właśnie to tutaj,
już nam dane.

Takie życie jedno jedyne, niepowtarzalne, nieodwracalne to
ogromna odpowiedzialność. Odpowiedzialność i sztuka. Nie na
darmo ostrzega filozof: "Można przejść przez życie i je
zadeptać" (Nietzsche) a inny sprecyzuje: "Nie samo życie jest
dobrem, ale życie dobre" (Seneka).

Życie dobre jest dla człowieka pełną realizacją,
samospełnieniem. Udało mu się, osiągnął to, co zamierzał i
uporał się z tym, co było mu przewidziane. Nie musi wymagać od
siebie niczego więcej, więc i kontynuacja jest mu niepotrzebna.
Może odejść spokojny i bez lęku. Ktoś chyba nawet kiedyś
powiedział: "Tam gdzie dobre, mądre życie, tam i mądra, dobra
śmierć", ale już nie pamiętam kto...





Magdalena Nawrocka
www.geocities.com/magdanawrocka










--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.sci.psychologia