Była kiedyś spalona ziemia i aksamitny kotek; motyw jednak uległ
zmianie, a zastąpił go rozpruty asfalt i pajęczynowy las. Tak, te
właśnie zjawiska są niemile widziane, a przez to tak wspaniałe...

Rozpruty przez ciecia młotem pneumatycznym asfalt

...nie prezentuje się zbyt urodziwie; na wierzch wylazły kamienie, a
brył asfaltu nie da się tak łatwo przejść, jak łatwo się przechodzi po
zdrowym asfalcie - jednak kompozycja jaką razem tworzą (bryły asfaltu
i kamienie) jest dość interesująca, zarówno ze względu na kontrast do
otaczającej rozpruty asfalt zielonej trawy, jak i do pochylających się
na owym asfaltem drzew; drzewa te szumią cały czas, nawet, jeśli nie
ma wiatru... co tam drzewa; najważniejszy jest...

Pajęczynowy las, w którym nie ma żadnych grzybów

...a to dlatego, że jak mi wyjaśniła mama, grzyby dopiero będą -
chwilę więc zacząłem się zastanawiać, po jakiego licha my w tym lesie
jesteśmy, ale szybko zmieniłem punkt mego zainteresowania z sensu
pobytu w lesie, na sens walki z pajęczynami; było ich sporo, a sporo
pajęczyn to sporo kłopotów - chwyciłem więc patyk i zacząłem się
przedzierać prze te pajęczyny, jak przedzierają się machetieros przez
dżunglę fikusów...

--
Klakson

Najbardziej szczery dźwięk, jaki można usłyszeć, to dźwięk starej
trąbki - klakson. Taki właśnie dźwięk dotarł do mnie przed kilkoma
minutami, i ocknąłem się, i znowu mogę działać... (nawet jeśli klakson
to nie to samo, co stara trąbka, to ja i tak uważam, że to jest to
samo...)
Co robić, gdy się usłyszy klakson? Można robić wiele rzeczy; można
dalej siedzieć, jeśli się akurat siedziało, kiedy klakson się odezwał;
albo można dalej stać, jeśli się wtedy stało (i analogicznie dalej
leżeć, lub biec, gdy się wtedy leżało, lub biegło); można też wykazać
się kreatywnością, i po usłyszeniu klaksonu zmienić wykonywaną
czynność - wtedy jednak dajemy po sobie poznać, że usłyszeliśmy dźwięk
starej trąbki, i tym samym stajemy się podejrzani o podejrzliwość, że
ten klakson dotyczył właśnie nas... Klakson jak klakson; trzeszczy i
śmieszy: "Kiedyś, na koloniach we Włoszech, spotkałem Włoszkę, która
tam mieszkała; Włoszka ta, ze względu na wyjątkowość swego głosu, a
zwłaszcza tego, jak wymawiała włoskie 'ciao', szybko zyskała sobie
przydomek 'klakson'."

Kla(r)kson

"Syn Klarka nie był już takim Supermanem jak jego ojciec, ale też
wykazywał się połyskiem włosa, i getrami na nogach; tańczył w klubie
go-go i nieźle mu za to płacili, z tym że zaczął kręcić numerki po
godzinach, i szef go zwolnił, bo zaczął koślawo chodzić, i nie był już
taki gibki przy rurze, jak wcześniej."

--
Wróćmy jednak do tematu, gdyż nie chcemy, bo podejrzewano nas o
pisanie nie na temat... Mnie i kogo? Mnie i nikogo... A teraz
czytelniku zwracam się do Ciebie:
- Czy spuściłeś deskę? - pytam się jak dzieciak pytający ojca w
reklamie Domestosa. Czytelnik wtedy odpowiada:
- Martw się o swoją deskę! - i ma rację, bo co mnie obchodzi obca
deska... mogę co najwyżej napisać o niej inwokację do postu...

N.

--
www.nawrocki.art.pl - psycho circus project