osiol jestem a Ty?

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 4

1. Data: 2003-01-12 23:24:07

Temat: osiol jestem a Ty?
Od: "Salamandra" <s...@w...pl> szukaj wiadomości tego autora

Poszukaj miejsca do smiechu,
gdzie mozna bawic sie

do upadlego.

Gdzie szary obraz codziennosci

nie zniszczy Ci dobrej zabawy.

Znajdz miejsce do szczescia,

gdzie rozkosz duszy

bierze gore nad wszystkim.

Gdzie brak melancholii

zmusza Cie do radosci.

Zagubiony cien blaka sie

pod sciana stalosci.

Wroc do mnie

z garstka tego swiata.

Wraz z podjeciem studiow podjelam prace w Domu Pomocy Spolecznej dla dzieci
uposledzonych umyslowo. Poczatki byly trudne, gdyz atmosfera i sposob
traktowania dzieci wstrzasnal mna. Dzieciaki byly katowane. Placowke ta
prowadza siostry zakonne, jednakze bez pomocy i pracy swieckich nie mialaby
szans przetrwania. Obraz jaki zastalam i ciagle wysmiewanie sie z moich
metod wychowawczo- opiekunczych przerazal mnie.Nie rozumialam dlaczego
traktuja je przedmiotowo...zawsze myslalam, wierze i daze do tego by taki
DOM nie byl domem cierpienia lecz DOMEM NADZIEI. W zyciu tego Domu nie moze
byc podzialu na sacrum i profanum, na to co swiete, niedzielne i codzienne,
prozaiczne. Codziennym obowiazkom poswiecam tyle czasu, ile wymagaja
sytuacje. Dzieci nie analizuja sytuacji, nie interesuja ich zyski ani
straty, nie przerazaja ich wlasne slabosc i niewystarczalnosc, nie
zniechecaja sie beznadziejnoscia swojego zycia, nie martwia sie brakiem
efektow. Nie narzekaja na swoj los. Nie oskarzaja Boga ani ludzi. Zyja jak
"ptaki niebieskie i lilie polne" nie troszcza sie o jutro i swoja
przyszlosc. CZesto wielu osob niepokoi ich wyglad, zachowanie. Wielu osoba
przeszkadzaja, sa spychane na margines, a przeciez ich swiat jest pelen
tajemnic i kazda ma jakies mozliwosci rozwojowe, prawo do szczescia i
bezpieczenstwa. Sa inne co nie oznacza ze gorsze! Bardzo czesto zamykane w
zakladach .Byc zamknietym w zakladzie znaczy byc gorszym, bywaja samotnymi
wyspami w sercu nawet duzej spolecznosci...a ja tak nie chce...chce dac im
radosc, szczescie, bezpieczenstwo i usmiech....staram sie postepowac tak by
nigdy nie czuly sie odpechniete, zawsze znajde czas na ich dole i
niedole...najwieksza nagroda dla mnie jest wtulenie sie dziecka i jego
usmiech na twarzy, czasem gest wystarczy bym w chwili zwatpienia wiedziala
dlaczego tu jestem i dlaczego mam sie nigdy nie poddawac.
Prowadze w domu terapie zajeciowa, ucze poznawac ich swiata poprzez kolory,
dotyk, smak, muzyke,zapach. Walka oplacala sie, teraz dzieciaki nie siedza
juz zwiazane w kaftanach, nie sa ciagle szykanowane, nie chowaja sie ze
strachu pod stol, personel nauczyl sie "byc czlowiekiem", przekonal sie ze
nie tamtedy droga....sercem, cierpliwoscia, dobrocia, milosci i pomocna
dlonia wiecej zdzialaja....dzieci wkoncu da glownymi czlonkami rodziny, sa
szczesliwe i radosne....odnieslismy zwyciestwo!

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

2. Data: 2003-01-13 18:39:26

Temat: Re: osiol jestem a Ty?
Od: "wenza" <w...@x...wp.pl> szukaj wiadomości tego autora

Scally pisze tak:
> Wraz z podjeciem studiow podjelam prace w Domu Pomocy Spolecznej dla
dzieci
> uposledzonych umyslowo. Poczatki byly trudne, gdyz atmosfera i sposob
> traktowania dzieci wstrzasnal mna. Dzieciaki byly katowane. Placowke ta
> prowadza siostry zakonne, jednakze bez pomocy i pracy swieckich nie
mialaby
> szans przetrwania. Obraz jaki zastalam i ciagle wysmiewanie sie z moich
> metod wychowawczo- opiekunczych przerazal mnie.

Niestety, rzeczywiście tak jest, że wiele placówek opiekuńczo-wychowawczych
prowadzonych przez siostry zakonne bazuje na makabrycznych, typowo
instrumentalnych metodach, sprzed setek lat. Mało jest domów pomocy
społecznej, gdzie personel ma jakiekolwiek specjalistyczne wykształcenie np.
psychologiczne, pedagogiczne. To dotyczy nie tylko placówek prowadzonych
przez Kościół, ale generalnie domów opieki społecznej. Niestety, pensje tam
są tak niskie, że terapeuci pięć razy zastanowią się, zanim podejmą tam
pracę:-( Spośród wielu domów, które widziałam, tylko dwa zasługiwały na
nazwę prawdziwego domu.

> Prowadze w domu terapie zajeciowa, ucze poznawac ich swiata poprzez
kolory,
> dotyk, smak, muzyke,zapach. Walka oplacala sie, teraz dzieciaki nie siedza
> juz zwiazane w kaftanach, nie sa ciagle szykanowane, nie chowaja sie ze
> strachu pod stol, personel nauczyl sie "byc czlowiekiem", przekonal sie ze
> nie tamtedy droga....sercem, cierpliwoscia, dobrocia, milosci i pomocna
> dlonia wiecej zdzialaja....dzieci wkoncu da glownymi czlonkami rodziny, sa
> szczesliwe i radosne....odnieslismy zwyciestwo!

Często, jak widać, wystarczy nauczyć ludzi "bycia ludzkimi" dla drugiego
człowieka. Jeśli jednak mogę udzielić rady..Bądź ostrożna i obserwuj
personel. W tego rodzaju sytuacjach lubi w zakładzie powstawać coś w rodzaju
"drugiego życia" i co innego dzieje się podczas pobytu terapeuty na terenie
zakładu, a co innego, gdy wychodzi. Mam nadzieje, że to ci sie nie
przydarzy!
Poziomka

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

3. Data: 2003-01-13 19:30:57

Temat: Re: osiol jestem a Ty?
Od: Scalamanca <s...@N...wp.pl> szukaj wiadomości tego autora

wenza pisze w news:avv15m$gen$1@news.tpi.pl

> Scally pisze tak:
> > Wraz z podjeciem studiow podjelam prace w Domu Pomocy Spolecznej dla
> dzieci
> > uposledzonych umyslowo.

[ciach]

Hmmm... nie przypominam sobie, żebym coś podobnego napisała. Nie
ja jestem autorką tych slów i tego cytowanego posta...

--
Pozdrowieństwa,
Scally
http://www.modus-vivendi.w.pl

--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

4. Data: 2003-01-13 20:54:58

Temat: Re: osiol jestem a Ty?
Od: "wenza" <w...@x...wp.pl> szukaj wiadomości tego autora

Scally informuje:
> Hmmm... nie przypominam sobie, żebym coś podobnego napisała. Nie
> ja jestem autorką tych slów i tego cytowanego posta...

Sorry za przejęzyczenie.
Poziomka

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry