Witam,

Problem, ktory za chwile opisze, moze wydac sie dla sporej czesci Was
smieszny. Tymczasem mi do smiechu nie jest. Czesto bowiem "lapie sie" na
dazeniu do bzdurnych, czestokroc nieracjonalnych idealow. Przykladowo: na
mysl, ze moglbym wyrzucic nie sprawdzona rzecz do kosza na smieci, odczuwam
pewien dyskomfort psychiczny. I w ten sposob sterty gazet, ktore przydaloby
sie uporzadkowac, zalegaja latami w szafkach, bowiem z oczywistych przyczyn
nie mam ochoty ich przekartkowac strona po stronie. Sam juz nie wiem, czy
nie swiadczy to o powiedzmy pazernosci?
Takich przykladow, ktore skutecznie utrudniaja mi zycie codzienne, jest
mnostwo: przykladowo - trudno mi zdzierzyc nie domyta "idealnie" podloge,
mimo ze dokladne wyczyszczenie jej jest bardzo trudne, lub wrecz tez
niemozliwe..
Zauwazam przesadny perfekcjonizm w swoim zyciu i wtedy od niego odstepuje.
Nie jest to jednak proste, gdyz nawyk ten wprost zakorzenil sie u mnie.
Zwracam sie wiec z ogromna prosba do Was: byc moze mieliscie doczynienia z
podobnym albo nawet gorszym ode mnie przypadkiem i mozecie cos doradzic?
Obecnie bardzo staram sie "zrobic porzadek" z moim zyciem. Nie jest mi
latwo, bo sprawe skutecznie utrudnia depresja, w ktora popadlem. Bez pomocy
psychoterapeuty chyba ani rusz, prwda?

Pozdrawiam,
MM