Nieudane, czy tez trudne dziecinstwo nie musi być więzieniem.
Wniosek ten podważa mit o decydującej roli złego dzieciństwa, które
determinuje późniejsze życie człowieka i powoduje, że nadużywane dzieci,
same z kolei nadużywają swoje własne dzieci. Z badań wynika, że jedna
trzecia dorosłych, którzy mieli ciężkie dzieciństwo, nigdy nie podniosła
ręki na swoje pociechy.
Czyz o nie pocieszjace?
Czasami wracajac myslami do wlasnego dziecinstwa wkurzalam sie, ze tak
naprawde dziecinstwo zostalo mi odebrane, ze go nie mialam takiego,
jakie powinno byc i ze bedzie ono wazyc na calym moim zyciu. ale teraz
patrzac, to oprocz nerwicy ( z ktora mam nadzieje sobie poradzic) to
moje zycie jest udane; przyjaciele, ukochany, tyle dobrych rzeczy, ktore
udalo mi sie w zyciu osiagnac, upragnione studia...
Chce przez to tylko powiedziec, ze wszyscy Ci, ktory nie mieli udanego
dziecinstwa nie sa skazani na przegrane zycie. trzeba miec wiare,
nadzieje, cel do ktorego mzona w zyciu dazyc i przyjaciol, ktorzy beda z
nami na dobre i zle;-). Nigdy nie wolno sie poddawac.

tym optymistycznym akcentem
pozdrawiam wszystkich