Mam kolege, ktoremu ostatnio udalo sie wywalczyc umiarkowany stopien
niepelnosprawnosci. Niestety ze wzgledu na sytuacje rodzinna i bezdusznosc
komisji o wiele za pozno. W wieku 18 lat otrzymal dawna III grupe, w wieku
24 lat w innym miescie, komisja uznala, ze powinien miec umiarkowany stopien
niepelnosprawnosci. Jego niepelnosprawnosc bardzo utrudnia mu mozliwosc
zarobkowania. Udalo mu sie pracowac na pol etatu okolo rok jedynie. Prawa do
renty socjalnej, zasilku pielegnacyjnego, rodzinnego nie ma, bo
niepelnosprawnosc rzekomo nie powstala w wieku szkolym. Jedyne co chlopak
otrzymuje to zasilek wyrownawczy, okolo 90 zl, z opieki spolecznej. Probowal
sie od zdania drugiej komisji odwolywac, ale o posiedzeniu odwolawczym
poinformowali go na dzien przed. Poniewaz chlopak przebywal u rodziny w
innej czesci kraju, to nie mial mozliwosci stawic sie na komisji. Przy
pomocy urzedu pocztowego napisal wiec kolejne odwolanie z potwierdzeniem, ze
dostarczono mu je za pozno.

Nie wiem co jeszcze mozna zrobic. Czy mozna mu jakos pomoc ? Jakby mogl
liczyc na srodki finansowe ? Dodam, ze akurat ma dodatkowo pecha, ze jego
rodzice sa bezrobotni. O zadnej rehabilitacji nie ma wiec mowy, pozostaje
szukac tylko srodkow do przezycia. Czy np. centrum pomocy rodzinie
sfinansowaloby mu leczenie, aparaty sluchowe ? Wiem, ze np. studentom kiedys
kasy chorych i cpr gotowe byly pokryc np. 2500 zl kosztow zakupu aparatu
sluchowego.