Kochani moi, musze sie z wami czyms podzielic, czyms bardzo osobistym i
krepujacym. Naleze do osob towarzyskich, pomocnych, dobrze radzacych,
silnyc-tak mnie inni spostrzegaja itd, niewazne, a jednak ostatnio mam
wrazenie ze swiat mi sie na glowe wali, w pracy jest koszmar!!, sesja,
choroba (niewazne jaka) i przestalam sobie zupelnie radzic ze stresem.
Mam kochana osobe, a jednak w calej tej szarosci dnia codziennego czuje
sie samotna. Nie moge zebrac sie do nauki, nic mnie nie cieszy.-czuje
sie okropnie-to depresja, stan ktory w sumie trwa dosyc dlugo, tylko
czasem nastepuje regres i jest ok. nIE BIORE LEKOW, ZAWSZE PROBOJE SOBIE
RADZIC ZE WSZYSTKIM SAMA, ALE TERAZ chyba stracilam sily i wole zycia,
nie wiem co robic, jak sie za siebie wziasc, czasami znow mam mysli
samobojcze i to mnie przeraza, bo wiem ze jestem zdolna do tego czynu (
z wczesniejszych doswiadczen)
kurcze, ale zalosna teraz jestem
przepraszam

please-dodajcie mi otuchy