Naszla mnie taka reflexia odnosnie "NASZEGO" losu za 5, 10, 15, 20 lat.
Wiadomo nic nie jest wieczne. Na razie mamy komputery, wsparcie w
najblizszych, pomoc jaka by nie byla ale jakos na razie sie kreci.
Czy ktos zastanawial sie nad tym , jak opusci nas ktos z najblizszych.?
Nikomu tego nie zycze, ale trzeba sie juz teraz na tym pomalu
zastanowic, jak bede zyl/a za kilkanascie lat.
Na razie kto ma prace, rente to bardzo dobrze.
Czasy w krorych zyjemy nie sa optymistyczne, znamy rynek pracy i wiadomo
jak jest. Zasilek renta = 460 zl czesto bez dodatku. Teraz wyobrazic
trzeba, ze nagle zostajemy sami..... Czarno to widze.:((((( Umieralnie -
Domy Opieki Spolecznej? TAK ale czy zaslugujemy na to?
Czesto na poczatku sie nie mysli zeby sie uczyc, zdobyamy zawod, czesto
po zawodowce i od razu jako tania sila robocza podejmujemy prace.
Pracujemy 5-7 lat i nas wykopuja czesto za niewyrabianie sie i stratami
dla pracodawcy. Co potem?
Kto ma wlasne rodziny to jeszcze , ale wielu z nas nie ma i podejrzewam
ze nie znajdzie partnerow zyciowych. Taka jest prawda. Komu bedzie sie
chcialo zenic/wychodzic za maz i miec na utrzymaniu i z poczuciem
obowiazku meza/zone "kaleke"? Troche realnie trzeba na to spojrzec.
Wiele znam przykladow, ot nie tak dawno bylo na grupie opisany przypadek
jak to rodzina nie ma sily po wypadku - skoku do wody, gdzie zonie nie
potrzebny byl maz ze zlamanym kregoslupem. DOM OPIEKI SPOL.??? - Oswiecim?
Nic dziwnedo ze tyle przypadkow depresji, samobojstw. -to przyklad ON- a
wiele osob pelnosprawnych jest w takiej samej sytuacji. Ratujmy sie!!!!-
Pewnie, ale jak?

- Wojtek