Witam serdecznie.

Wiele czytam na GRUPIE krytyk na temat procesu prywatyzacji
polskiej gospodarki i oglądam wypowiedzi polityków (ostatnio wypowiedź
Premiera do rolników na temat wejścia Polski do UE) i ich zapewnień
z tego powodu o świetlanej przyszłości jaki ten fakt przyniesie.
Jak nas widzą i nasze sprawy przeczytałem dziś w mojej tutejszej
regionalnej gazecie.
No cóż, wiele z tego co przeczytałem pokrywa się z Waszymi
ocenami. Dlatego też - choć było mi przykro przy czytaniu -
postanowiłem to dla Was przetłumaczyć.

___________________________________________________

DIE RHEINPFALZ
Zweibrücker Rundschau

Z dn. 29.05.2001
Nr. 123

Od naszej korespondentki Gabrielle Lesser, z Warszawy


Bieda w Polsce: Bez chleba po terapii szokowej.

Bieda w Polsce była zawsze. Także w czasie Polski Ludowej.
Wówczas jednak przepaść między biednymi a bogatymi nie była tak widoczna.
Nie było wówczas żebraków jak i nowobogackich czy też wogóle
" Milionerów z urodzenia". Kto wówczas był już bogaty ten ukrywał to
przed sąsiadami. W socjaliźmie przecież wszyscy powinni być równi.
Ziemia wówczas miała malowniczy urok, rolnicy orali ziemię pługiem
konnym, boso biegały dzieci, które w ósemkę lub dwunastę dzieliły
między sobą dwa pokoje czy w trójkę spały w jednym łóżku.
Dzisiaj bieda w Polsce jest tak wyraźnie widoczna jak nigdy dotąd.
Nie leży to tylko w tym, że Polska należy do najbiedniejszych krajów
przemysłowych gdzie dochód na głowę mieszkańca przeciętnie wynosi 1000 DM
co jest dużo poniżej przeciętnej krajów unii europejskiej.
Przyczyna tego stanu rzeczy leży w tym, że w Polsce nie ma
żadnego prawidłowo funkcjonującego systemu socjalnego, który mógłby
zminimaliziwać ten stan rzeczy.
Terapia szokowa, której "Ojcem" jest profesor gospodarki Leszek
Balcerowicz będący ulubieńcem zachodu, doprowadziła do najwyższego
wzrostu gospodarczego a tym samym katapultowała Polskę na szczyt
państw transformacji. Z drugiej zaś strony terapia "przyciągania pasa"
doprowadziła do 16 procentowego bezrobocia i do powstania dużej grupy
ludzi bez dachu nad głową, najczęściej koczujących na dworcach, ludzi
szukających po śmietnikach resztek jedzenia jak i żebraków w miastach.

Najbardziej ubogie środowiska dotknięte biedą żyją na wsiach na
północy i w północnowschodniej Polsce. W północnej Polsce,
gdzie dawniej jedynym pracodawcą było PGR, dziś całe wsie i
części tych obszary zdane są na pomoc socjalną.
Obok całkowicie bezsilnych w tym stanie rzeczy ludzi dorosłych,
którzy w minionym czasie czekali na to aby ktoś im powiedział co
mają do roboty, cierpią szczególnie dzieci na tych gospodarstwach.

Przed kilkoma tygodniami ukazała się w Internecia pierwsza polska
"Strona Głodu". Janina Ochojska z "Polskiej Akcji Humanitarnej"
kierująca największą akcją humanitarną w Polsce zwróciła uwagę
na fakt, że w Polsce znowu jest głód.
Od 1996 roku organizacja ta płaci dzieciom posiłki szkolne,
których nie są w stanie płacić ich rodzice.
W minionym roku organizacja ta pomogła w ten sposób 4100 dzieciom
z 75 szkół w Polsce oraz sąsiedniej Litwie.

" To jest tylko jedna kropla w morzu potrzeb",
mówi Janina Ochojska,
"Wiemy tylko o tych dzieciach, które zameldują nam ich szkoły".

W końcu ponoszenie kosztów posiłków w szkołach jest
obowiązkiem państwa. Inaczej, jak w przypadku organizacji
harytatywnej, muszą tutaj rodzice sami złożyć podanie o takową pomoc.

" Robią to jedna bardzo rzadko. Niektórzy wstydzą się i wolą zostawić
dzieci w domu niż powiedzieć, że nie starcza im pieniędzy na posiłki
szkolne. Inni nie wiedzą nawet jak mają wypełnić formularz i w związku
z tym nie składają żadnego", mówi Pani Ochojska.

Liczba Polaków żyjących poniżej granicy socjalnego minimum jest
o 41% wyższa od tej w jaką wierzą sami Polacy.
Wynika to z tego iż brak w środkach masowego przekazu pełnej
informacji na ten temat.Ogólnie w Polsce, sześć do siedmiu milionów
Polaków, tak podaje magazyn "Wprost" żyje poniżej minimum egzystencji.
Narazie ci biedni z najbiedniwejszych ograniczają się do protestów w formie
blokady ulic i demonstracji, ale socjologowie jak prof. Henryk Domański
twierdzą, że przy dalszym pogarszaniu się ich sytuacji dojść może do
demonstracji głodowych. W sytuacji masowych protestów i haseł
" My chcemy chleba" terapia wstrząsowa i " przyciągania pasa"
Balcerowicza zakończy się fiaskiem.

Do Rządu polskiego dotarło bardzo późno - pierwszy raz w ubiegłym roku
- że nie docenił w całości skutków prywatyzacji całej gospodarki kraju.
Robi on więc teraz wszystko - zgodnie z powiedzeniem
" Operacja się udała ale pacjent zmarł"- aby zminimalizować
jak tylko się da skutki tego fałszywego oszacowania prywatyzacji.
____________________________________________________

pozdr. - Józek