Już dłuzej nie moge...

Czy kiedykolwiek mielisie odczucie ze tak właściwie wcale nie jesteście nikomu
potrzebni, a jeśli już zabierzecie się za cokolwiek to szybko rozpada się wam w
rękach? Czy kiedykolwiek mięliście odczucie te idziecie równym udeptanym
traktem robiąc po drodze rożne rzeczy (studia, praca... itd.) a tak naprawdę to
właściwie nie macie nic.
Obudziłam się z taka myślą dziś rano i z jakimś wewnętrznym lekiem, z którym
nie potrafię sobie poradzić. Strach, który tkwi gdzieś głęboko ipewnych
sytuacjach daje o sobie znać. Strach, który paraliżuje, nie pozwala normalnie
żyć, nie pozwala nawet oddychać.
Tak, mam prace, która lubię i która mnie satyfakcjonje,mam studia, mam
przyjaciół, znajomych. Niby wszystko jest ok. wiec, dlaczego mam
przeświadczenie ze zdążam do nikąd. I czy warto tak to, ciagnąć?Czy warto być
taka wegetującą rośliną?
Tak, pewnie ktoś pomyśli i zada pytanie: A co zrobiłaś żeby to zmienić?
Nie siedziałam z założonymi rękami czekając ze rozwiązanie przyjdzie
samo.Niejestem typem osoby, która czeka aż ktoś coś za nią zrobi. Jeśli cos
osiągnęłam to jedynie poprzez swoja ciężką prace. Ale już dłużej nie mogę. Już
dłużej tak się nie da....


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl