Użytkownik {leh} :
> >A najgorsze jest to, że czasami jedno rodzi drugie. Chcę być sam przez
dwa
> >tygodnie, opędzając się od ludzi, a zostaje sam...przez całe życie.

> Nie wierze. Nie rozumiem jak jedno moze powodowac drugie.

Wyobraź sobie osobę, która - owszem - jest bardzo miła, sympatyczna,
wygadana itd. Ale ma jedną, cholerną wadę - cierpi na brak towarzystwa. Nie
wiem, czy to choroba, czy jaka inna franca (pewnie w psychologii jest na to
określenie), ale kiedy przebywasz z nią nawet dość długo - jest wszystko ok.
A kiedy nagle chcesz odpocząć, załóżmy, tydzień (co przecież wydaje się
normalne, nie?), to owa osóbka nagle się obraża i dorabia teorię o tym, że
"ty mnie już nie lubisz i znudziłeś się moją osobą" (czy coś w tym stylu).

Ja miałem raz taki przypadek (jak łatwo się domyślić, nie utrzymuję z tą
kobitą już kontaktów towarzyskich), ale znam kumpli, którzy spotykają się z
tym dość często (i oni stali się inspiracją do mojego tekstu).

Mam nadzieję, że wyjaśniłem Ci, jak jedno może powodować drugie :-)

Ptaszek Filip