> Ania:
> > Witam wszystkich!
> > Jestem absolwenka psychologii. Od dwoch lat pracuje z osobami chorymi
> > psychicznie....
>
> Nie jestem psychologiem ale chcialbym nawiazac do Twojego listu.
>
> > ... Bo mam wrazenie, ze oprocz
> > wsparcia psychicznego, rozmowy (a moze to i duzo) nie moge wiecej dac, i
> nie
> > dlatego, ze wiecej nie moge, poprostu wiecej nie przyjmuja. Bardzo
ciezko
> do
> > tych osob dotrzec, tak naprawde. Ciagle szukam nowych sposobow
prowadzenia
> > terapii....
>
> Chyba popelniasz blad IMO chcac zaoferowac niejako Siebie jako 'antidotum'
> na problemy Twoich pacjentow. Badz bardziej profesjonalna.
> Byc moze powinnas pomyslec np o pracy psychoterapeuty ze zdrowymi osobami.

Nie popełniasz (popełnia) błędu! Postępujesz (postępuje) dobrze, w tej pracy
liczy się otwartość.

> > Pozdrowienia, szczegolnie dla tych, ktorzy studia psyhologiczne traktuja
> > jako sposob, by ulepszyc swiat, a w szczegolnosci innych ludzi.
>
> Popelniasz blad IMO traktujac Swoj zawod w taki wlasnie sposob.
> Bardziej wartosciowa postawa IMO jest jednak rola 'lekarza' glownie
> wskazujacego odpowiednia droge przezwyciezenia niewlasciwego stanu dla
tych
> ktorzy pragna zmienic swoje polozenie psychiczne.
> Staraj sie proponowac 'wedke' zamiast 'rybek'.

Że jak? Masz rację nie jesteś psychologiem, więc nie wygaduj takich głupot.
Jeżeli psycholog nie będzie pozytywnie nastawiony do świata (wierzył, że
może coś zmienić) to nic nie zdziała.

> Natomiast Swoja empatie IMO powinnas wykorzystywac zawodowo tylko
> do ew wnikliwego rozpoznania konkretnego 'zagadnienia'.

NIE! Izolacja od pacienta to przegrany sposób.

> Wybacz za to 'trucie'. Taka jest moja opinia jako laika.

Z tym się zgodzę.

Mateusz Benerit