> Smierc towarzyszy mi od dziecka. W wieku 9 lat przezylem smierc dziadka.
> Potem jednej babci i dziadka.
> 2 lata temu w wypadku samochodowym zginela bardzo mi bliska osoba. Nie
wiem
> czy mam juz obsesje ale kazdego dnia mysle o tym ze umre. Czasem budze sie
w
> nocy z przerazeniem ze ciagle zblizam sie powoli do mety.
> Nie moge zasnac. Nawet gdy mam powody do radosci szybko przestaje sie
> cieszyc gdy widze ludzi starych. choc mam dopiero az 27 lat widze ze sie
> starzeje. wydaje sporo na kosmetyki ale wiem dobrze ze czasu nie
zatrzymam.
> patrze na swoich rodzicow i widze jak bardzo sie zmienili. ogarnia mnie
> przerazenie i niemoc. czasem mam nadzieje ze do smierci sie dorasta, tak
> mowila moja babcia ktora sie nie bala konca. kiedys uciekalem w rozne
nurty
> filozoficzne religie wschodu chrzescijanstwo ale poza zametem niczego to
nie
> zmienilo.....
> nycpd

Zrobisz wszystko aby odsunąć od siebie śmierć, ale to jest niemożliwe.
Każdy umrze (prędzej czy później). Masz swoje lata, lecz możesz spokojne
przeżyć jeszcze raz dwa razy tyle. Czy to jest dla ciebie za mało??
Nie tylko boisz się śmierci, lecz również starości. Brzmi paradoksalnie,
ale zabiłbyś się, aby się nie zestarzeć.
Ucieczki czy obrony przed śmiercią i starością nie ma! Należy się z tym
pogodzić. Podobno poszukiwałeś odpowiedzi w różnych religiach i filozofiach.
Radzę ci znaleźć grupę zwaną NEO (neokatechumenat) - działają one w każdym
większym mieście. Bez żadnych zobowiązań możesz pójść na ich spotkania.
Gwarantuję ci, że specyficzny charakter NEO z pewnością ci pomoże.

Mateusz Benerit