Pokora? :)

Liczba wypowiedzi w tym wątku: 112

21. Data: 2006-08-22 04:07:56

Temat: Re: Pokora? :)
Od: "Jerzy Turynski" <j...@p...com> szukaj wiadomości tego autora

vonBraun <interfere@O~wywal~2.pl>
napisał w news:eccnng$vhh$1@news2.ipartners.pl...

> Sky wrote:
> > Pokora -no własnie czym waszym zdaniem jest?
>
> Otóż pokora przychodzi pod nasze drzwi przebrana w najbardziej
> nieoczekiwane stroje. Opowiem o jednej z takich niezapowiedzianych
> wizyt. A więc... Będąc młodym psychologiem....
>
> * * *
>
> Siedziałem sobie z pacjentem w gabinecie w pewien senny
> poniedziałek (nawiasem mówiąc z pacjentem zgłaszającym myśli
> samobójcze). Aż tu nagle drzwi z rozmachem otworzyły się i przez próg
> wtoczył się pykniczy, siwiejący grubasek, zaczerwieniony, pobudzony i
> spocony i nie zwracając na pełną namaszczenia ciszę w jakiej
> odbywaliśmy z pacjentem długą drogę do niewiadomogdzie bez pardonu
> zaczął wykrzykiwać do mnie:
>
> "O właśnie przechodziłem tędy, i na drzwiach widzę <<PSYCHOLOG>>..."
>
> /Tu zacząłem w myślach ubolewać nad usytuowaniem swojego gabinetu,
> który wybitnie sprzyjał takim wizytom - wystarczyło wysiąść z tramwaju
> - a w tramwajach wtedy podawano przez głośnik nazwę przystanku taką
> samą jak nazwę szpitala. Każdy - nawet najbardziej zaburzony wiedział
> gdzie wysiąść - O SZPITAL... - "TAK TAM MNIE WYLECZĄ". Potem
> wystarczyło pójść na wprost do PIERWSZEGO wyodrębniającego się z tła
> budynku wejść w PIERWSZE drzwi i już widziało się napis na drzwiach
> <<PSYCHOLOG>> "TAK - TO PRZEZNACZENIE - TU MNIE WYLECZĄ NA PEWNO". Po
> czym wchodząć bez pukania, przerywając zwykle coś ważnego i ignorując
> procedury osoba taka wpadała i domagała się natychmiastowych świadczeń
> terapeutycznych - od pierwszej spotkanej osoby czyli zazwyczaj ode
> mnie mnie, czasami od pacjenta jeśli wyglądał "normalniej".
>
> Tak sobie myślałem a jegomość kontynuował stopniowo zbliżając się do
> biurka potem dodatkowo porzechylając przez nie i owiewając mię wonią
> czosnku i świeżo zjedzonych kanapek/
>
> "...i widzę <<PSYCHOLOG!>> - to bardzo dobrze się składa, bo właśnie
> ja tu jestem szefem straży pożarnej szpitala i mamy sytuację kryzysową
> i potrzebujemy negocjatora. Na dachu budynku obok stoi samobójca i
> chodzi o to aby... "
>
> /Ops, pomyślałem jeden niedoszły samobójca w gabinecie, drugi na
> dachu! Który ważniejszy? Ciężko wybrać, iść tam? Ale może zadzwonię do
> znajomych z psychiatrii, jeśli są na miejscu - a powinni - poradzą
> sobie lepiej niż neuropsycholog vonBraun - w końcu doświadczeni
> klinicyści - na wszelki wypadek wstaję. Sprawdzam kalendarz. Na
> kalendarzu jest inna data niż pierwszy kwietnia, strażak nie wygląda
> dziwnie, no może jakiś taki pobudzony, ale jeśli ma akcję.../
>
> A facet kontynuuje:
>
> "Chodzi o to aby wsiąść na podnośnik - no taki do naprawiania latarni
> - wjechać nim na wysokość dachu ..."
>
> :-((((
>
> /O w mordę! - myślę - To 6 pięter! - jakieś dwadzieścia metrów! - (To
> mnie trochę przyhamowało)/
>
> "i zacząć negocjować z samobójcą. Wtedy moi ludzie podejdą z tyłu..."
>
> /No nie! To jeszcze mamy dylemat moralny: czy wolno oszukiwać
> samobójcę... może kogoś oszukiwanego dotąd przez wszystkich. Fuj!
> Nieetycznie ... ale w końcu jak go wyleczą to kto wie? Jeszcze
> podziękuje, ech tam - olać nadwrażliwe sumienie.../
>
> "...moi ludzie podejdą z tyłu i go złapią." - tu skończył i uśmiechnął
> się wyraźnie zadowolony ze swego "błyskotliwego" pomysłu.
>
> /Idioci. A jak spartolą i nie złapią??? Przecież mógłbym spróbować
> najpierw po prostu się samobójcą dogadać. Jakieś pokręcone to wszystko
> jest. I czemu gość biega tu po korytarzach zamiast pilnować niedoszłej
> ofiary? Przecież każdy powinien pilnować swojego samobójcy. I dlaczego
> facet nie zadzwonił od razu na psychiatrię? Szef straży pożarnej
> szpitala powinien widzieć, że ma zacząć stamtąd. W końcu oni
> /psychiatria/ mają samobójców na pęczki a ja raz na pięć lat od
> wielkiego dzwonu. Co za pech właśnie dziś - bo tak nawiasem czy akurat
> TEN mój pacjent powinien tego wszystkiego słuchać? Chyba nie, zresztą
> nie wiem zależy, tak czy owak coś tu nie gra/
>
> Więc mówię:
> Może wyjdźmy z gabinetu.
>
> /wychodzimy - rzucam jeszcze okiem na pacjenta - wygląda dziwnie
> - nieco mnie to niepokoi, odruchowo zamykam szczelnie drzwi/
>
> Mówię:
>
> Mogę pójść, ale na psychiatrii są psychologowie z dłuższym stażem i
> lepiej przygotowani do takiej sytuacji. Zadzwonię na psychiatrię i
> niech ktoś zejdzie - ja i tak muszę zabezpieczyć mojego pacjenta co
> potrwa równie długo. Tak czy owak zaraz tam będę albo ja albo ktoś
> inny. Zaraz wykonam telefon.
>
> /wg wewnętrzych zarządzeń nie wolno mi pacjenta puścić samopas -
> odpowiadam za to głową/
>
> Na co "strażak" w te słowa:
>
> "Ale ja już w piątek byłem w tej sprawie na psychiatrii i szef
> psychiatrii, a potem ten drugi profesor jego zastępca, powiedzieli mi,
> że nie przydzielą mi do tej akcji psychologa!"
>
> /UUUUUUUUUUUUUUU! Takie buty! Dziś jest poniedziałek, samobójca nie
> stoi na dachu od piątku, w końcu zauważyłbym. Zatem nie zmieniając ani
> o milimetr tonu głosu i wyrazu twarzy mówię:/
>
> - Albo nie, wróć! Mam lepszy pomysł, chodźmy szybko na Główną Izbę
> Przyjęć, oni mogą wezwać konsultację psychologa klinicznego na cito i
> żaden profesor nie ma tu nic do powiedzenia...
>
> /Wiem, że idąc na Główną Izbę Przyjęć miniemy budynek z urojonym
> "samobójcą", co osłabi trochę natarczywość klienta, który będzie
> musiał poradzić sobie poznawczo z ewidentnym brakiem desperata na
> dachu, dzięki czemu zyskam na czasie, i może przekonam go aby sam
> przyjął się na psychiatrię, jak nie, to na izbie przyjęć znajdą się
> pielęgniarze, podejdą z tyłu... ;-)))
>
> Szczęśliwie napatoczyła mi się salowa, łapię ją i polecam: - "Proszę
> odprowadzić pacjenta z mojego gabinetu na oddział!"/
>
> Tymczasem mój "nowy podopieczny" mówi:
>
>
> "Ale ja byłem już na Głównej Izbie Przyjęć i nic nie załatwiłem
> tam..."
>
>
> /Nic mnie już nie może zdziwić. Ech, ci z GPI! Mieli klienta z takimi
> urojeniami i puścili!!! A jeśli treść urojeń (por."samobójca"!)
> wyraża jakieś autodestruktywne tendencje samego pacjenta???
>
> Nawiasem: Wtedy nie działała jeszcze ustawa psychiatryczna dzięki
> której możemy chodzić sobie po tym świecie z dowolnymi urojeniami i
> nikt nic do nas mieć nie może, zresztą może to i lepiej, nieważne...,
> wróćmy do rzeczy, a więc do pacjenta, który ostatnio mówił: /
>
> "... byłem już na Głównej Izbie Przyjęć" i nic nie załatwiłem tam..."
>
> ALE NIE BYŁ PAN TAM ZE MNĄ - mówię z nieskońconą wręcz pewnością siebie
> IDZIEMY - mówię z _NACISKIEM_
>
> Wychodzę zdecydowanym krokiem a za mną trochę niepewnie i zostając z
> tyłu, z niewyraźną miną idzie nieświadom niczego kandydat na
> pensjonariusza psychiatrii.
>
> Wychodzimy przed budynek. A przed budynkiem? Zgadnijcie...
>
>
> * * *
>
>
> A przed budynkiem stoją dwa wozy strażackie z wyciągniętymi drabinami,
> jarzy się dyskoteka z kogutów na dachu, straż, policja, żółte,
> czerwone, niebieskie światła... I jest wóz z wysięgnikiem i koszem. Ma
> zapalony silnik, a jakże, gotowy do akcji, ktoś podbiega do mojego
> "klienta" składa mu jakiś meldunek, podaje krótkofalówkę, wokół roi
> się od umundurowanych funkcjonariuszy, czerwono biały pas taśmy
> foliowej odgradza miejsce akcji od tłumu gapiów...
>
>
> /!!!!!!!!!Kurwa vonBraun, to TY masz UROJENIA!!!!!!!!!!!!!/
>
>
> Przez długie 5 sekund rozważałem w myślach dwie konfliktowe informacje
> (1)"Facet błąka się po szpitalu od PIĄTKU szukając psychologa dla
> DZISIEJSZEGO samobójcy, sam mi to powiedział, więc musi być klientem
> na psychiatrię" i sprzeczny z tą informacją (2)bardzo realistyczny
> widok akcji ratowniczej. Było pewne, że jedno z dwojga musiało być
> przywidzeniem a ja nie wiedziałem które!!!! Przez te kilka chwil nic
> nie było pewne! Ani widok ratowników, ani rozmowa którą zapamiętałem.
> Zapomniałem, że idziemy na GPI, szedłem w kierunku błyskających
> świateł niepewny czy ziemia po której stąpam nie zniknie mi spod stóp,
> ona także może być urojeniem... "Szpital Przemienienia", jak nic...
>
> W szóstej sekundzie byłem znów PRAWIE sobą. Przyjmijmy "stan zastany"
> jako realny pomyślałem sobie i powiedziałem:
>
> OK. DOBRZE. WCHODZĘ. :-|
>
> /wszyscy biegali tak zaaferowani, że zwątpiłem w sensowność czekania
> na kogoś z psychiatrii/
>
> -Macie jakiś pas asekuracyjny z karabińczykiem -nie wiem jak zachowuje
> się wysięgnik po rozłożeniu. A zaraz - nie widzę samobójcy - czy
> schował się gdzieś na dachu???
>
> "Nie - odpowiada strażak -ale mamy tam manekina, i W KOŃCOWEJ FAZIE
> ĆWICZEŃ ZRZUCIMY GO Z DACHU"
>
>
> /!!!TA DAM!!!!!/
>
> Rozdwojony, przed chwila jeszcze lekko schizofreniczny świat ułożył
> się znów w spójną wewnętrznie i powiązaną betonowymi spojeniami logiki
> kryształowo-przejrzystą całość!!!
>
> - Nie wspomniał Pan że są to ćwiczenia!
> - No tak bo mieliśmy tą akcję przeprowadzić w realistycznych warunkach,
> chciałem wiedzieć na jakie siły i środki możemy liczyć.
>
> /Doszedłem już całkiem do siebie/
>
> - Przykro mi, ale dyrektor szpitala skasował mi ostatnio godziny na
> przyjęcia ambulatoryjne. Praktycznie przyjmuję chwilowo jako
> wolontariusz. Od strony formalnej szpital nie jest moim
> pracodawcą. Nie ma więc żadnych podstaw dla których miałbym wspierać
> ćwiczenia strażackie organizowane przez szpital. Inaczej mówiąc: JA
> NIE WEJDĘ NA TEN WYSIĘGNIK!!!!
>
> -ALE ja muszę przeprowadzić te ćwiczenia!!!!!
>
> -ALE JA MAM LĘK WYSOKOŚCI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
>
>
> /Pominę tu już dalsze dramatyczne sceny i to co parę minut później
> przeżyła pewna pielęgniarka gdy za swoim oknem, zobaczyła spadające w
> ramach ćwiczeń z dachu "COŚ" co _BARDZO_PRZYPOMINAŁO_CZŁOWIEKA
> gdy strażacy zrzucili swojego manekina.../
>
> * * *
>
> Spławiwszy strażaka pośpieszyłem do gabinetu aby dopilnować "drugiego"
> chorego. Drzwi otwarte, gabinet pusty. Co z pacjentem? czy dotarł na
> oddział? Znajduję salową:
>
> "Och pacjent powiedział, że może sam trafić i już dawno powinien być
> na oddziale."
>
> /O żesz ty leniwa ....$&!@#!*!... wiedziałem, że coś puściłem. Biegiem
> - do telefonu!!!/
>
> Sięgam po telefon, który w tym momencie "dzwoni mi w ręku".
>
> - Tu Oddział... /nazwa oddziału/ co z naszym pacjentem, czy długo
> jeszcze potrwa spotkanie?
>
> -Nie. - odpowiadam - Pacjent powinien być już na oddziale.
>
> -Nie.U nas nie ma go.Proszę mi powiedzieć...W jakim właściwie był
> nastroju gdy od Pana wychodził?...
>
> * * *
>
> Lecz to już inna historia...

Ładne, nawet baaaardzo 'ładne' !!!
---
Tylko powiedz mi jeszcze, ILU tutejszych "homo s." jest w stanie
wyciągnąć z treści takiego tekstu jakiekolwiek wnioski, vel ilu prze-
żyło choć w podobnym stopniu cokolwiek analogicznego:

> A przed budynkiem stoją dwa wozy strażackie z wyciągniętymi drabinami,
> jarzy się dyskoteka z kogutów na dachu, straż, policja, żółte,
> czerwone, niebieskie światła... I jest wóz z wysięgnikiem i koszem. Ma
> zapalony silnik, a jakże, gotowy do akcji, ktoś podbiega do mojego
> "klienta" składa mu jakiś meldunek, podaje krótkofalówkę, wokół roi
> się od umundurowanych funkcjonariuszy, czerwono biały pas taśmy
> foliowej odgradza miejsce akcji od tłumu gapiów...
> /!!!!!!!!!Kurwa vonBraun, to TY masz UROJENIA!!!!!!!!!!!!!/
!!!???
Ilu zobaczywszy << Aż tu nagle drzwi z rozmachem otworzyły się i przez próg
> wtoczył się pykniczy, siwiejący grubasek, zaczerwieniony, pobudzony i
> spocony i nie zwracając na pełną namaszczenia ciszę w jakiej
> odbywaliśmy z pacjentem długą drogę do niewiadomogdzie bez pardonu
> zaczął wykrzykiwać do mnie:
>
> "O właśnie przechodziłem tędy, i na drzwiach widzę <<PSYCHOLOG>>..."
>>
... jest w stanie założyć, że to ów pykniczy (a cóż to u licha za epitet?
acha, służbowa nowomowa z dodatkiem miniętego n) ma rację, a nie "nasze"
'merytoryczne hipotezy'/urojenia?

> pozdrawiam
> vonBraun
>
> /dane ulatwiajace identyfikacje osob zostaly zmienione,
> reszta zapisana tak jak sie wydarzyla/

JeT.

P.S.
Wyślij ten tekst do jakiejś redakcji. Jeśli nie przyjmą do druku,
to 2^$%# albo $!%#* (niepotrzebne skreślić)...

P.S.S. Są jeszcze jakieś głosowania na "posty miesiąca"?

P.S.T.
<< Kiedy starał się pomóc mi zrozumieć, co z Kochem pojmowali
przez świadomość czegoś - która była centralnym elementem ich
definicji świadomości - Crick podkreślił, że wiąże się ona
z czymś więcej niż prostą obróbką informacji.
Aby wytłumaczyć mi, o co chodzi, wyciągnął powszechnie znany
czarno-biały obrazek: w pierwszej chwili zobaczyłem biały dzban
na czarnym tle, a w następnej - dwa profile ludzkich twarzy.
Chociaż informacja wzrokowa, jaką uzyskiwał mój mózg, nie ulegała
zmianie, to, czego byłem świadom - lub na co zwracałem uwagę -
zmieniało się. Jaka zmiana w mózgu odpowiada tej zmianie uwagi?
Jeżeli neurobiolodzy umieliby odpowiedzieć na to pytanie - stwier-
dził Crick - to bylibyśmy dużo bliżej rozwiązania zagadki świado-
mości.>>
[J. Horgan, Koniec nauki str. 203]

Ilu 'tresowanych w makulaturze' "uconych" jest w stanie przyjąć do
wiadomości, że... żadne zjawisko nie może być poprawnie zinterpre-
towane bez poprawnej interpretacji efektów powyższego typu ?
Pierwsze, co 'uświadamia' ów efekt (acz bez możliwości zobrazowania),
to różnicę pomiędzy znajomością (tekstu czy wyglądu, słowem: konkre-
tów) a rozumieniem. Innymi słowy - właśnie to zjawisko uświadamia
istnienie klasy zjawisk, co do których meritum - NIE ISTNIEJE moż-
liwość WIZUALIZACJI vel konkretnego sformalizowania. Jeszcze inny-
mi: istnieją zjawiska, których jedyną formą 'pokazania' jest przed-
stawienie ich w postaci dwóch (lub więcej) kłamstw "w jednym"...
I właśnie one są znaczeniowo/interpretacyjnie nadrzędne nad wszystki-
mi jakoby jednoznacznymi (pozornie pozbawionymi niejednoznaczności)
obrazkami/"naocznymi" doświadczeniami.

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

Zobacz także

22. Data: 2006-08-22 08:28:38

Temat: Odp: Pokora? :)
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik Jerzy Turynski <j...@p...com> w wiadomości do grup
dyskusyjnych napisał:ece01s$989$...@a...news.tpi.pl...

> Ładne, nawet baaaardzo 'ładne' !!!

> P.S.
> Wyślij ten tekst do jakiejś redakcji. Jeśli nie przyjmą do druku,
> to 2^$%# albo $!%#* (niepotrzebne skreślić)...
>
> P.S.S. Są jeszcze jakieś głosowania na "posty miesiąca"?

Jestem za ;)

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

23. Data: 2006-08-22 09:10:04

Temat: Re: Pokora? :)
Od: "ksRobak" <r...@w...pl> szukaj wiadomości tego autora

pl.sci.filozofia,pl.sci.psychologia,pl.soc.religia
"Sky" <s...@o...pl>
news:ecef55$tts$1@news.onet.pl...
> Jerzy Turynski <j...@p...com>
> news:ece01s$989$1@atlantis.news.tpi.pl...

>> Ładne, nawet baaaardzo 'ładne' !!!
>
>> P.S.
>> Wyślij ten tekst do jakiejś redakcji. Jeśli nie przyjmą do druku,
>> to 2^$%# albo $!%#* (niepotrzebne skreślić)...
>>
>> P.S.S. Są jeszcze jakieś głosowania na "posty miesiąca"?

> Jestem za ;)

hahaha
JA bym powiedział, że opowiadanie kolegi którego podpis i nick
Pan wyciąłeś jest prawie tak ładne jak telenowele brazylijskie
połączone z szoł reality w kronikarski sposób opisujący kawałek
wybranej rzeczywistości społecznej ze swadą godną wytrawnego pisarza.
Jako takie - opowiadanie anonima o którym mowa, wyróżnia się
z pośród innego barachła i nada się do głosowania nad postem
miesiąca w redakcji PSPhome - struktury narosłej nad pl.sci.psychologia.
Brak takich struktur w grupach pl.soc.religia i pl.sci.filozofia
wskazuje, że dużo jeszcze jest do zrobienia w raczkującym Usenecie. :)
~>°<~
Edward Robak*
Uwaga: kopia na free-pl-prawdy

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

24. Data: 2006-08-22 12:00:33

Temat: Odp: Odp: Pokora? :)
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik Habeck Colibretto <h...@N...gazeta.pl> w wiadomości do grup
dyskusyjnych napisał:n...@h...pl...
> Dnia 21.08.2006, o godzinie 21.16.36, na pl.soc.religia, Sky napisał(a):
>
> >>> Pokora -no własnie czym waszym zdaniem jest?
> >> Nie "czym", ale "kim".
> > No to kim? ;)
>
> Aktorem. :)

To nie pokora tylko faryzeizm ;)

> >> I proszę nie crosspostuj, bo nie każdy śledzi te trzy grupy.
> > Przecież co napiszą na jednej to pójdzie i na inne...
>
> Bzdura. To co napisałem nie poszło na inne.

Bo wyłączyłeś crosspostowanie. Ale ja włączę i znów pójdzie ;)

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

25. Data: 2006-08-22 12:03:36

Temat: Odp: Pokora? :)
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik ksRobak <r...@w...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:ecehnb$fob$...@a...icm.edu.pl...
> pl.sci.filozofia,pl.sci.psychologia,pl.soc.religia
> "Sky" <s...@o...pl>
> news:ecef55$tts$1@news.onet.pl...
> > Jerzy Turynski <j...@p...com>
> > news:ece01s$989$1@atlantis.news.tpi.pl...
>
> >> Ładne, nawet baaaardzo 'ładne' !!!
> >
> >> P.S.
> >> Wyślij ten tekst do jakiejś redakcji. Jeśli nie przyjmą do druku,
> >> to 2^$%# albo $!%#* (niepotrzebne skreślić)...
> >>
> >> P.S.S. Są jeszcze jakieś głosowania na "posty miesiąca"?
>
> > Jestem za ;)
>
> hahaha
> JA bym powiedział, że opowiadanie kolegi którego podpis i nick
> Pan wyciąłeś

ups... :P
Masz Robaku nawroty choroby? ;)

> jest prawie tak ładne jak telenowele brazylijskie
> połączone z szoł reality w kronikarski sposób opisujący kawałek
> wybranej rzeczywistości społecznej ze swadą godną wytrawnego pisarza.
> Jako takie - opowiadanie anonima o którym mowa, wyróżnia się
> z pośród innego barachła i nada się do głosowania nad postem
> miesiąca w redakcji PSPhome - struktury narosłej nad pl.sci.psychologia.
> Brak takich struktur w grupach pl.soc.religia i pl.sci.filozofia
> wskazuje, że dużo jeszcze jest do zrobienia w raczkującym Usenecie. :)

To tylko robić:

-PSFhome
-PSRhome

;)

> ~>°<~
> Edward Robak*
> Uwaga: kopia na free-pl-prawdy

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

26. Data: 2006-08-22 12:06:02

Temat: Odp: Pokora? :)
Od: "Sky" <s...@o...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik michal <6...@g...pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:44eadd4f$0$22599$f...@m...aster.pl...
>
> Użytkownik "ksRobak" napisał w wiadomości
>
> > Według odmóżdżających sloganów:
> > "pokorne cielę dwie matki ssie"
> > a więc w tym znaczeniu: pokora to dbanie o własny interes. :o)
> > Jeśli Pan dbasz o swój interes to jesteś pokorny. ;DDD
>
> Nie. Jeśli na przykład ksRobak będzie pokorny, to życie mu się dobrem za
to
> odpłaci. Takie jest znaczenie tegoż ludowego przysłowia. ;))

Problem w tym że Życie odpłaca dobrem nawet niepokornym... ;)

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

27. Data: 2006-08-22 14:53:57

Temat: Re: Pokora? :)
Od: "michal" <6...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Jerzy Turynski" napisał w wiadomości

> Ładne, nawet baaaardzo 'ładne' !!!
> ---
> Tylko powiedz mi jeszcze, ILU tutejszych "homo s." jest w stanie
> wyciągnąć z treści takiego tekstu jakiekolwiek wnioski, vel ilu prze-
> żyło choć w podobnym stopniu cokolwiek analogicznego...

Ja zrozumiałem :))
Mnie się przydarzyło to samo.
Tego dnia byłem jeszcze na zwolnieniu lekarskim, więc długo spałem. Pierwszą
rzeczą, jaką postanowiłem zrobić po przebudzeniu się, to było śniadanie. Żona
niestety od wczesnych godzin porannych była juz w pracy, dzieci w szkole, więc
mogłem zrobić tylko to, co leniuch kulinarny lubi najbardziej: jajecznicę.
Rozejrzałem się po kuchni, otworzyłem lodówkę, zamknąłem, znowu otworzyłem i
skonstatowałem:
- Nie ma jajek.
W takim razie, pomyślałem, trzeba będzie śniadanie odłożyć, na czas wykonania
nieprzyjemnej konieczności, jakim jest skoczenie na pobliski bazar w stanie
"chory powinien leżeć" i kupienie jajek.

Poszedłem. Znalazłem miłego pana, u którego żona zawsze kupuje warzywa i jajka,
poprosiłem o dziesięć jajek i szybko, bo "chory powinien leżeć" wróciłem do
swojej kuchni.
Wyjąłem patelnię, nałożyłem trochę tłuszczu i właczyłem gaz pod patelnią.
Sięgnąłem do papierowej torby z jajkami, zeby wyjąć ze trzy sztuki i nagle...
trafił mnie szlak! To ja, taki "chory" co "powinien leżeć" dmucham na bazar; za
własne, ciężko zarobione pieniądze kupuję jajka; w dobrej wierze płacę za
dziesięć, a w nieuczciwy i perfidny sposób dostaję gotową pełną już torebkę z
pięcioma tylko, niestety, jajkami w srodku? No nie!!!

Wściekły wyłączyłem gaz pod patelnią, złapałem za papierową torebkę z jajkami i
szybkim krokiem (szybkim na tyle na ile pozwalał mi status "chorego", który
"powinien leżeć")pofatygowałem się jeszcze raz do "miłego pana" na straganie.
- Zapłaciłem panu za dziesięć jajek, a dostałem pięć w tej torebce. Co pan na
to? - wyrzuciłem z siebie triumfalnie, co zabrzmiało jak: "Oddawaj moje
pieniądze, ty oszuście!"
Miły pan wziął spokojnie torebkę papierową do ręki, obejrzał i odrzekł:
- Nie u mnie kupował pan te jajka.
Grabił sobie facet, oj grabił!
- Jak to nie u pana! Durnia pan ze mnie robi? - zacietrzewiłem się - Byłem tutaj
pięc minut temu! Wierzyłem panu na słowo!... Zawsze u pana kupujemy... A pan mi
taki numer?.... Moje pieniądze... Ja powinienem leżeć... A tu dwa razy muszę...
Wściekłość blokowała mi wypowiadane słowa.
- Niech będzie moja strata - spokojnie odpowiedział miły pan na mój atak. -
Dołożę panu te pięć jajek, proszę!
Zatkał mi więc moją niewyparzona gębę, jeszcze tylko wściekłość na niego mi
pozostała. Ale ponieważ miałem poczucie spełnienia, bo walka o moje pieniądze
została zakończona sukcesem, z wyższością odebrałem wywalczony towar i z duma
odszedłem bez słowa.

W kuchni włączyłem gaz pod potelnią i sięgnąłem do papierowej torebki po jajka.
Wtedy zauważyłem dziwną rzecz.
Na szafce kuchennej, tuż obok papierowej szarej torebki z dziesiecioma jajkami,
którą przed chwilą postawiłem, stała inna torebka papierowa z dziesiecioma
jajkami. Była prawie identyczna, może ciut jasniejszy był papier...
Stałem tak jakąś chwilę zamyślony głeboko. Myśli różne kłebiły mi się pod
czaszką. Czyżby te drugie jajka to były te, które kupiła żona wczoraj? Nie
zauważyłem ich rano?...

koniec ;)

resztę <ciach>
bo nie bardzo zrozumiałem

pozdrawiam
michał

--
Myślę, więc jestem - powiedział blondyn i... zniknął zanim odkrył w sobie pokorę

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

28. Data: 2006-08-22 15:06:04

Temat: Re: Pokora? :)
Od: Immon <"po_kropce_i_bez cyfr.immon999priv"@wp.pl> szukaj wiadomości tego autora

Dnia Tue, 22 Aug 2006 06:07:56 +0200, Jerzy Turynski napisał(a):

[...]
> definicji świadomości - Crick podkreślił, że wiąże się ona
> z czymś więcej niż prostą obróbką informacji.
> Aby wytłumaczyć mi, o co chodzi, wyciągnął powszechnie znany
> czarno-biały obrazek: w pierwszej chwili zobaczyłem biały dzban
> na czarnym tle, a w następnej - dwa profile ludzkich twarzy.
[...]

To zjawisko jest "znane" także mojemu psu - wpatruje się on w jakąś szmatę
na podwórku i nagle zaczyna szczekać (widocznie dopatrzył się w niej
jakiejś żywej istoty - kota, psa itp.), ale podchodzi bliżej, stwierdza, że
obiekt jest czym innym i natychmiast przestaje się nim interesować.
Dopasowywanie tego odbieramy jakimkolwiek zmysłem do gotowych i/lub
wyuczonych wzorców jest właściwe nie tylko człowiekowi, ale większości
organizmów, które posiadają jakiekolwiek zmysły. Być może jest to warunek
konieczny, aby zaistniała jakaś forma świadomości, ale napewno nie
wystarczający. Pytanie czy mysz jest choćby częściowo świadoma swego
istnienia, czy samo odróżnianie siebie od otoczenia jest już jakąś formą
świadomości? Zresztą czy "odróżnianie" musi być świadome?

> Ilu 'tresowanych w makulaturze' "uconych" jest w stanie przyjąć do
> wiadomości, że... żadne zjawisko nie może być poprawnie zinterpre-
> towane bez poprawnej interpretacji efektów powyższego typu ?

Są też uczeni, dzięki którym siedzisz przed komputerem i możesz sobie
pokpiwać z "uconych". A zatem potrzebni są Ci i jedni i drudzy. Ci drudzy
tworzą poziom odniesienia, na tle którego (Twoim zdaniem) wypadasz
korzystnie. Motywacja często determinuje interpretację, a skoro twoją
motywacją jest udowodnienie swojej wyższości, więc łatwo wypaczyć
percepcję.

Wracając do eksperymentu - na czym polega "poprawna interpretacja" obrazka?
Czy o poprawnej interpretacji świadczy widzenie białego dzbana, czy profili
ludzkich twarzy? Gdyby ten obrazek był umieszczony na wystawie artystycznej
poświęconej portretom to doszukanie się w nim _tylko_ białego dzbana
zapewne byłoby złą interpretacją. Z kolei w galerii dotyczącej martwej
natury...

P.S. W jakim celu zacytowałeś całą historyjkę VonBrauna (w dodatku
crosspotowaną na 3 grupy) - czy sądzisz, że ktoś będzie jeszcze raz ją
czytał, czy może zrobiłeś to bezmyślnie? Zarzucasz ludziom idiotyzm itp. a
sam robisz coś na miarę dziecka neostrady ;)

Posdrawiam
--
Immon

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

29. Data: 2006-08-22 15:08:44

Temat: Re: Pokora? :)
Od: "michal" <6...@g...pl> szukaj wiadomości tego autora

Użytkownik "Sky" napisał w wiadomości

> Problem w tym że Życie odpłaca dobrem nawet niepokornym... ;)

Jesteś pewien?

pozdrawiam
michał

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry

30. Data: 2006-08-22 15:17:36

Temat: Re: Pokora? :)
Od: "Duch" <n...@n...com> szukaj wiadomości tego autora

"Sky" <s...@o...pl> wrote in message news:ecd076$i47$1@news.onet.pl...

Patrze do slownika:

"uległość wobec przeciwności, przykrych doświadczeń' "

-czyli podobnie jak napisałem. Mi sie glownie pokora
kojarzy wlasnie z przyjmowaniem losu.
Brak pokory w tym przypadku moze polegac na niezgode
na rzeczywistosc i walke z otoczeniem lub samym sobą,
zamkniecie sie w sobie, zycie w buncie do rzeczywistosci.

Duch

› Pokaż wiadomość z nagłówkami

Do góry