W dniu 2015-10-15 o 15:39, Ghost pisze:

> Użytkownik "FEniks" napisał w wiadomości grup
> dyskusyjnych:mvniud$kba$...@n...icm.edu.pl...
>
> W dniu 2015-10-14 o 22:05, Naja pisze:
>> W dniu 2015-10-14 o 21:08, FEniks pisze:
>
>>> kontaktu wzrokowego, to nawet byłoby natarczywe/agresywne.
>>
>> nie jedź globem :-)
>
>> Przecież on ma w tym rację.
>> Nie widziałaś nigdy mężczyzn szykujących się do bójki albo ludzi
>> kłócących się zawzięcie?
>
> Ale parzenie/unikanie w oczy w sytuacji konfliktu/mierzenia się
> wzrokiem, to co innego niż w sytuacji "pokojowej".

Oczywiście, że co innego. Ale trzeba pamiętać, że agresja przejawia się
na wiele sposobów, nie tylko tak oczywisty jak "faceci szykujący się do
bójki" - to służyło tylko zobrazowaniu sytuacji.
W ogóle silne wzajemne emocje też sprawiają, że patrzymy sobie w oczy,
np. kochankowie. ;)

> Co nie zmienia faktu,
> że w niektórych kulturach ogólnie patrzenie w oczy - szczególnie obcemu
> - jest intepretowane jako co najmniej nietaktowne, a w najgorszym
> przypadku agresywne.

W naszej kulturze zwykło się uważać, że jak ktoś nie patrzy w oczy, to
kłamie, kręci, ma coś do ukrycia albo tym podobne rzeczy. Moim zdaniem
patrzenie w oczy to przede wszystkim oznaka siły, a unikanie spojrzenia
przeciwnie - słabości, nieśmiałości, zawstydzenia, zakłopotania itp.
wynikających z różnych powodów (_czasami_ też z kłamstwa, bo ono
przecież osłabia).
Moja joginka mówi też, że nieumiejętność utrzymania wzroku na dłużej w
jednym punkcie (niekoniecznie komuś w oczy), czyli tzw. błądzenie
wzrokiem, może być przejawem stanu depresyjnego.

Ewa